Μπορείτε να στέλνετε τις ερωτήσεις σας σχετικά με θέματα αυτογνωσίας, πνευματικότητας, ψυχικής υγείας, κ.τ.λ, στη διεύθυνση nbatras@yahoo.com και θα τις απαντάω εδώ.
(Μπορείτε να χρησιμοποιείτε ψευδώνυμο.) Ευχαριστώ!
一一一一一一
Άρης: "Έχω την αίσθηση ότι η εφαρμογή της θεωρίας της επίγνωσης θα μπορούσε να οδηγήσει κάποιους σε μια αδράνεια και μηδενιστική αντίληψη των πραγμάτων. Θεωρείς ότι οι ζωές των αρχαίων φιλοσόφων και των αγίων π.χ. του Παΐσιου, Πορφύριου, μοναχών, των διάφορων γκουρού της Ινδίας, της Μητέρας Τερέζας, οι οποίοι έχουν προσφέρει πολλά στους συνανθρώπους τους, ή οι τρόποι ζωής που διδάσκουν εμπνέουν πολλούς ανθρώπους, έχουν σαν βάση έναν ψευδή εγωϊκό εαυτό;
Επίσης, θα ήθελα να μάθω την θεώρησή σου σχετικά με το κάρμα και τη μετενσάρκωση (είναι κι αυτά επινοήματα της φαντασίας και αποκυήματα του νου;) και αν θεωρείς ότι έχει νόημα να ζητάμε μέσω της προσευχής βοήθεια από το Θεό για τα προβλήματα που μας απασχολούν."
Το να ζεις με επίγνωση δεν σημαίνει ότι παύεις να κάνεις πράγματα. Σημαίνει ότι οι πράξεις σου δεν διαμορφώνονται από εγωικά κίνητρα. Π.χ. αντί να θέλεις να κάνεις ένα επάγγελμα για να σε αναγνωρίσουν οι άλλοι ή για να εντυπωσιάσεις, επιλέγεις να κάνεις αυτό που σου αρέσει και σε εκφράζει. Η ίδια λογική εφαρμόζεται σε όλους τους τομείς της ζωής.
Στο χώρο της αυτογνωσίας και της πνευματικότητας μπορεί να βρει κανείς δασκάλους που πραγματικά έχουν απαλλαγεί από τον μηχανισμό της ταύτισης και άλλους που έχουν απελευθερωθεί μερικώς. Γενικά, νομίζω ότι οι πιο σοφοί δάσκαλοι (σαν τον Νισαργκαντάττα, τον Ραμάνα, τον Μούτζι, τον Κρισναμούρτι, τον Τόλλε, κ.ά.) είναι απελευθερωμένοι από το εγώ. Για να δεις αν κάποιος λειτουργεί στη βάση ενός εγωικού εαυτού, μπορείς να το καταλάβεις από τον τρόπο που ζει, πόσο επίγνωση έχει για όσα συμβαίνουν μέσα του, πόσο προσφέρει στους συνανθρώπους του και τα κίνητρα που διαμορφώνουν τις πράξεις του. Το σημαντικό όμως είναι η στάση της επίγνωσης. Αν ζεις συνειδητά, ακόμα και αν δεν έχει απαλλαγεί το σύστημά σου εντελώς από κάποιες προσκολλήσεις, επιθυμίες ή φόβους, η σταθερότητα στη συνειδητή στάση τελικά είναι αυτή που μετράει.
Το κάρμα και η μετενσάρκωση συνδέονται και μπορούν να ερμηνευτούν από τη διδασκαλία του μη δυϊσμού. Αν αποδεχόμαστε ότι αυτό που ονομάζουμε “φυσικός κόσμος” είναι στην ουσία μια μορφοποίηση της συνειδητότητας, τότε τίποτα δεν χάνεται μετά τη διάλυση μιας μορφής. Ενεργειακά στοιχεία τής κάθε μορφής μπορεί να μεταβιβαστούν σε επόμενες μορφές που θα δημιουργηθούν. Τα γονίδια είναι μόνο το ένα κομμάτι που αφορά τη συνέχεια των μορφών σε ένα επίπεδο. Στοιχεία του συλλογικού υποσυνείδητου προγραμματισμού μπορεί να μεταβιβάζονται σε μελλοντικές μορφές χωρίς να υπάρχει καν επαφή. Μη ξεχνάμε ότι στο κβαντικό επίπεδο δεν υπάρχουν αποστάσεις, χώρος ή χρόνος. Το κβαντικό επίπεδο είναι πάντα παρόν, ταυτόχρονα με αυτό που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας. Ο Ρούπερτ Σπάιρα χρησιμοποιεί ένα ωραίο παράδειγμα: σκέψου έναν ποταμό στον οποίο σε διάφορα σημεία του δημιουργούνται μικρές δίνες. Κάθε δίνη είναι και μια μορφή. Όταν διαλύεται μια δίνη, η ενέργεια που τη δημιούργησε δεν χάνεται, αλλά μεταφέρεται λίγο παρακάτω και δημιουργεί μια νέα μορφή. Αυτή η ενέργεια κουβαλάει πληροφορίες της προηγούμενης μορφής, οι οποίες επηρεάζουν τη δημιουργία της επόμενης. Το κάρμα, που περιλαμβάνει μια μορφή αποθήκευσης πληροφοριών που μεταβιβάζεται, όσο και η μετενσάρκωση που αφορά την ψυχή που συνεχίζει το ταξίδι της, μπορούν να εξηγηθούν με αυτό το μοντέλο. Σε πιο μορφοκεντρικό επίπεδο, κάρμα μπορεί να είναι και οι εμπειρίες που βιώνουμε και προέρχονται από τον προγραμματισμό μας, τον οποίο δεν έχουμε δει και υπερβεί. Η απελευθέρωση από το κάρμα έρχεται με τη στάση της επίγνωσης. Αποταυτίζεσαι μόνο από αυτά που βλέπεις.
Για το θέμα της προσευχής: αν προσευχή εννοούμε το “θεέ μου βοήθησέ με”, λειτουργεί περισσότερο αγχολυτικά - έχει και αυτό τη χρησιμότητά του. Αν εννοούμε το να παραμείνουμε σε κατάσταση απρόσωπης ύπαρξης, αυτή είναι και η πραγματική σημασία της προσευχής. Αυτά που μας απασχολούν τις περισσότερες φορές προέρχονται από εγωικές προσκολλήσεις και επιθυμίες. Αν ξεφύγουμε από αυτή τη στενή προσωπική οπτική της ύπαρξής μας, θα δούμε ότι δεν θα μας απασχολούν πια τόσο πολύ θέματα που παλιότερα μας προκαλούσαν διάφορα δυσάρεστα συναισθήματα. Για περισσότερα δες και το άρθρο "Η αληθινή προσευχή είναι μια πορεία επιστροφής στην πηγή μας".
Το κάρμα και η μετενσάρκωση συνδέονται και μπορούν να ερμηνευτούν από τη διδασκαλία του μη δυϊσμού. Αν αποδεχόμαστε ότι αυτό που ονομάζουμε “φυσικός κόσμος” είναι στην ουσία μια μορφοποίηση της συνειδητότητας, τότε τίποτα δεν χάνεται μετά τη διάλυση μιας μορφής. Ενεργειακά στοιχεία τής κάθε μορφής μπορεί να μεταβιβαστούν σε επόμενες μορφές που θα δημιουργηθούν. Τα γονίδια είναι μόνο το ένα κομμάτι που αφορά τη συνέχεια των μορφών σε ένα επίπεδο. Στοιχεία του συλλογικού υποσυνείδητου προγραμματισμού μπορεί να μεταβιβάζονται σε μελλοντικές μορφές χωρίς να υπάρχει καν επαφή. Μη ξεχνάμε ότι στο κβαντικό επίπεδο δεν υπάρχουν αποστάσεις, χώρος ή χρόνος. Το κβαντικό επίπεδο είναι πάντα παρόν, ταυτόχρονα με αυτό που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας. Ο Ρούπερτ Σπάιρα χρησιμοποιεί ένα ωραίο παράδειγμα: σκέψου έναν ποταμό στον οποίο σε διάφορα σημεία του δημιουργούνται μικρές δίνες. Κάθε δίνη είναι και μια μορφή. Όταν διαλύεται μια δίνη, η ενέργεια που τη δημιούργησε δεν χάνεται, αλλά μεταφέρεται λίγο παρακάτω και δημιουργεί μια νέα μορφή. Αυτή η ενέργεια κουβαλάει πληροφορίες της προηγούμενης μορφής, οι οποίες επηρεάζουν τη δημιουργία της επόμενης. Το κάρμα, που περιλαμβάνει μια μορφή αποθήκευσης πληροφοριών που μεταβιβάζεται, όσο και η μετενσάρκωση που αφορά την ψυχή που συνεχίζει το ταξίδι της, μπορούν να εξηγηθούν με αυτό το μοντέλο. Σε πιο μορφοκεντρικό επίπεδο, κάρμα μπορεί να είναι και οι εμπειρίες που βιώνουμε και προέρχονται από τον προγραμματισμό μας, τον οποίο δεν έχουμε δει και υπερβεί. Η απελευθέρωση από το κάρμα έρχεται με τη στάση της επίγνωσης. Αποταυτίζεσαι μόνο από αυτά που βλέπεις.
Για το θέμα της προσευχής: αν προσευχή εννοούμε το “θεέ μου βοήθησέ με”, λειτουργεί περισσότερο αγχολυτικά - έχει και αυτό τη χρησιμότητά του. Αν εννοούμε το να παραμείνουμε σε κατάσταση απρόσωπης ύπαρξης, αυτή είναι και η πραγματική σημασία της προσευχής. Αυτά που μας απασχολούν τις περισσότερες φορές προέρχονται από εγωικές προσκολλήσεις και επιθυμίες. Αν ξεφύγουμε από αυτή τη στενή προσωπική οπτική της ύπαρξής μας, θα δούμε ότι δεν θα μας απασχολούν πια τόσο πολύ θέματα που παλιότερα μας προκαλούσαν διάφορα δυσάρεστα συναισθήματα. Για περισσότερα δες και το άρθρο "Η αληθινή προσευχή είναι μια πορεία επιστροφής στην πηγή μας".
一一一一一一
Βίκυ: "Όταν γύρω μας υπάρχουν άνθρωποι που μας πληγώνουν, πώς μπορούμε να μη χάνουμε το κέντρο και να μη βρισκόμαστε σε ανισορροπία;"
Εξαρτάται λίγο από την κάθε περίπτωση. Και εξαρτάται τι σημαίνει "μας πληγώνουν". Αν πρόκειται για κάτι που είπε κάποιος μια-δυο φορές και μας ενόχλησε, μπορεί η αιτία της ενόχλησης να βρίσκεται μέσα μας, γιατί π.χ. βασίζουμε την αξία μας σ' αυτά που λένε και σκέφτονται οι άλλοι για εμάς. Αν πρόκειται για κάποιου είδους λεκτική ή ψυχολογική κακοποίηση που επαναλαμβάνεται, πρέπει να δούμε την κατάσταση πιο ειδικά, γιατί μπορεί να πρόκειται για περίπτωση ανθρώπου με κάποιου είδους διαταραχή.
Και στη μία και στην άλλη περίπτωση, μπορούμε να κάνουμε τα εξής: να μάθουμε να κατανοούμε ότι αυτά που λέει κάποιος δεν πρέπει να τα παίρνουμε προσωπικά, γιατί αντανακλούν απλώς αυτά που συμβαίνουν μέσα του και διαμορφώνονται από τον προγραμματισμό του, την ανατροφή του, τη διάθεσή του, κ.ά. Σε περιπτώσεις κακοποίησης, αν έχουμε την επιλογή και αν ο άλλος δεν έχει καμία διάθεση να δουλέψει πάνω στις κακές συμπεριφορές του, μπορούμε να απομακρυνθούμε. Αν αυτό δεν είναι εφικτό, πρέπει να βάλουμε όρια μέσα μας σχετικά με το τι επιτρέπουμε να μας επηρεάζει και τι όχι. Αν έχουμε προσδοκίες από τον άλλον και περιμένουμε να συμπεριφέρεται διαφορετικά απ' ότι συμπεριφέρεται, θα απογοητευόμαστε συχνά.
Το κέντρο μας το χάνουμε όταν παρασυρόμαστε από αυτά που συμβαίνουν και χάνουμε την επαφή με την αυτοπαρατήρηση και τη συνειδητή στάση. Το κλειδί σε κάθε περίπτωση είναι να έχουμε επίγνωση για τον τρόπο που αντιδράμε εμείς μέσα μας. Αυτή η γνώση θα μας αποκαλύψει γιατί νιώθουμε έτσι και τι πρέπει να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε πιο αποτελεσματικά την κατάσταση.
Σχετικό άρθρο: Πώς να μην επηρεαζόμαστε από τους "αρνητικούς" ανθρώπους
一一一一一一
