1. Λες ναι, ενώ θέλεις -ή χρειάζεται- να πεις όχι.
Θυμήσου πως κάθε φορά που ενδίδεις σε κάτι που δεν θέλεις, προδίδεις τον εαυτό σου.
2. Η πιθανότητα να απογοητεύσεις τους άλλους σου προκαλεί μεγάλη δυσφορία. Αν τελικά αυτό συμβεί, σε κατατρώει ψυχικά.
Συχνά, η ανάγκη να είμαστε καλοί και αποδεκτοί από τους άλλους, εκπορεύεται από τη δική μας χαμηλή αυτοεκτίμηση και όχι επειδή το απαιτούν οι περιστάσεις.
3. Οι προσωπικές συναναστροφές έχουν στο τέλος ένα αίσθημα εξάντλησης.
Το αίσθημα εξάντλησης έρχεται διότι δεν έχουν ικανοποιηθεί οι δικές μας ανάγκες στην επικοινωνία. Είμαστε παρόντες για να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες των άλλων, που και αυτό από μόνο του είναι ψυχικά εξουθενωτικό.
4. Μοιράζεσαι περισσότερες προσωπικές πληροφορίες απ' ότι θα ήθελες, με αποτέλεσμα έπειτα να το μετανιώνεις ή να νιώθεις ντροπή.
Έχουμε το δικαίωμα κάποια πράγματα να επιλέξουμε να τα κρατήσουμε για τον εαυτό μας, ειδικά όταν δεν είναι μέσα μας "τακτοποιημένα". Αυτό δε σημαίνει ότι δεν είμαστε αρκετά καλοί, ειλικρινείς ή δεν εμπιστευόμαστε τον φίλο μας / τον σύντροφό μας / τους γονείς μας, κ.ο.κ.
5. Για πάρα πολύ καιρό προτεραιότητα έχουν οι άλλοι αντί για τον εαυτό σου, με αποτέλεσμα να μην έχεις εικόνα των δικών σου επιθυμιών και αναγκών - τελικά δεν ξέρεις ποιος είσαι εσύ.
Αυτό επηρεάζει αρνητικά τον καθορισμό στόχων και την επίτευξή τους. Επίσης, μπορούν να δημιουργηθούν συναισθήματα στασιμότητας και ματαιότητας.
Η δημιουργία και η διατήρηση ορίων στις σχέσεις μας με τους άλλους και με τον εαυτό μας μπορεί να αποτελέσει μια πρόκληση, και θέλει συνεχή συντήρηση. Η διαδικασία θα γίνει πιο εύκολη όταν αρθούν περιοριστικές πεποιθήσεις ανεπάρκειας ή ενοχής και δουλέψουμε το φόβο μας μήπως απογοητεύσουμε τους άλλους.
Σημαντική υπενθύμιση: Αν αντιμετωπίσουμε αντιδράσεις από τους άλλους στην προσπάθεια να θέσουμε κάποια όρια, σημαίνει ότι μάλλον τα όριά μας ήταν ήδη παραβιασμένα. Σε αυτήν την περίπτωση, αντί να υποκύψουμε στην πίεση που νιώθουμε, μπορούμε να αξιοποιήσουμε τη δυσφορία που θα μας προκληθεί ώστε να εργαστούμε πιο επισταμένα στην αμφισβήτηση των περιοριστικών μας πεποιθήσεων, της διαστρεβλωμένης αυτοεικόνας και στη διαχείριση των δυσάρεστων συναισθημάτων.