Αυτό είναι φώτιση, τόσο μακριά από τις φιλόδοξες αυταπάτες που συνήθως οι άνθρωποι τρέφουν. Είναι απλώς η αφύπνιση για το τι είναι ελευθερία, επομένως είναι το τέλος της επιθυμίας.
Απαντώντας στο ερώτημα, «Τι υπάρχει πριν και μετά τη φώτιση;», ένας σοφός δάσκαλος του Ζεν είπε: «Κόβουμε ξύλα πριν από τη φώτιση – κόβουμε ξύλα μετά τη φώτιση». Η φώτιση δεν μας δίνει το συναίσθημα της απόλυτης ευδαιμονίας, αγάπης κι ευτυχίας, μας δίνει την κίνηση προς την απλότητα και ταπεινότητα, την οποία ο νους αποκαλεί πλήξη.
Ο νους συσσωρεύοντας περισσότερη κατανόηση από τις γραφές, τα βιβλία και από την άσκηση διαλογισμού, προσδοκά να φτάσει στη φώτιση, γιατί έτσι ελπίζει ότι θα καταφέρει να κατευθύνει τη συνειδητότητα στη φώτιση. Ο νους πιστεύει ότι η φώτιση είναι κάτι μαγικό, κάποια εξαιρετική κατάσταση επίγνωσης, αλλά επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω ότι δεν είναι διόλου έτσι. Εάν έχετε αυτές τις ιδέες, θα απογοητευτείτε πολύ όταν φωτιστείτε.
Θυμηθείτε τον δάσκαλο του Ζεν που είπε ότι «μετά τη φώτιση, το βροντερό γέλιο» που σημαίνει ότι μετά τη φώτιση έρχεται η αναγνώριση ότι τελικά δεν υπάρχει κάτι πολύ εξαιρετικό γύρω από τη φώτιση. Οι σκέψεις και τα συναισθήματά σας δημιουργούν την αίσθηση ότι πρόκειται για κάτι πραγματικά εξαιρετικό.
Ο ανθρώπινος νους, προκειμένου να διαπιστώσει αν βελτιώνεται, χρειάζεται την εμπειρία. Το κίνητρο που έχει για τη φώτιση είναι η κατάκτηση μιας κατάστασης την οποία έχουν περιγράψει άλλοι, ώστε να νιώθει ότι έχει κατακτήσει κάτι. Είναι σαφές ότι κατά 99,9 τοις εκατό, το πνευματικό Εγώ είναι αυτό που επιθυμεί τη φώτιση. Έχει την επιθυμία να γίνει καλύτερο, διαφορετικό, να αλλάξει. Αυτό όμως το κίνητρο αποτελεί τη ρίζα του Εγώ.
Εάν, όπως λέγεται, η φώτιση είναι το τέλος του Εγώ, του εαυτού, τότε ο εαυτός δεν μπορεί να φωτιστεί. Είναι αδύνατον. Ο εαυτός δεν μπορεί να φωτιστεί επειδή για τη φώτιση απαιτείται η ανυπαρξία του εαυτού. Αξίζει να επαναλάβω, ότι αν το τέλος του Εγώ φέρνει φώτιση, τότε είναι φανερό ότι το Εγώ δεν μπορεί να φωτιστεί. Αυτό είναι το μοναδικό πράγμα που πρέπει πράγματι να δείτε προκειμένου να αφυπνιστείτε. Αποκτάτε φώτιση απλά επειδή το Εγώ αποχωρεί από μόνο του.
Ο Βούδας όταν ρωτήθηκε αν είναι φωτισμένος, απάντησε απλά «Είμαι αφυπνισμένος». Σπάνια οι φωτισμένοι άνθρωποι διακηρύσσουν ότι είναι φωτισμένοι.
*Αποσπάσματα από τα βιβλία του Μάνουελ Σοχ:
«Τα χαρίσματα θεραπεύουν - Εισαγωγή στο Time Therapy» και «Παρατήρηση: το "κλειδί" της ελευθερίας - Η αρχαία φιλοσοφία του Ashtavakra» (εκδ. Ισόρροπον)
**Επιλογή και μεταφορά κειμένων: Ζωή Πεπόνη
Απαντώντας στο ερώτημα, «Τι υπάρχει πριν και μετά τη φώτιση;», ένας σοφός δάσκαλος του Ζεν είπε: «Κόβουμε ξύλα πριν από τη φώτιση – κόβουμε ξύλα μετά τη φώτιση». Η φώτιση δεν μας δίνει το συναίσθημα της απόλυτης ευδαιμονίας, αγάπης κι ευτυχίας, μας δίνει την κίνηση προς την απλότητα και ταπεινότητα, την οποία ο νους αποκαλεί πλήξη.
Ο νους συσσωρεύοντας περισσότερη κατανόηση από τις γραφές, τα βιβλία και από την άσκηση διαλογισμού, προσδοκά να φτάσει στη φώτιση, γιατί έτσι ελπίζει ότι θα καταφέρει να κατευθύνει τη συνειδητότητα στη φώτιση. Ο νους πιστεύει ότι η φώτιση είναι κάτι μαγικό, κάποια εξαιρετική κατάσταση επίγνωσης, αλλά επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω ότι δεν είναι διόλου έτσι. Εάν έχετε αυτές τις ιδέες, θα απογοητευτείτε πολύ όταν φωτιστείτε.
Θυμηθείτε τον δάσκαλο του Ζεν που είπε ότι «μετά τη φώτιση, το βροντερό γέλιο» που σημαίνει ότι μετά τη φώτιση έρχεται η αναγνώριση ότι τελικά δεν υπάρχει κάτι πολύ εξαιρετικό γύρω από τη φώτιση. Οι σκέψεις και τα συναισθήματά σας δημιουργούν την αίσθηση ότι πρόκειται για κάτι πραγματικά εξαιρετικό.
Ο ανθρώπινος νους, προκειμένου να διαπιστώσει αν βελτιώνεται, χρειάζεται την εμπειρία. Το κίνητρο που έχει για τη φώτιση είναι η κατάκτηση μιας κατάστασης την οποία έχουν περιγράψει άλλοι, ώστε να νιώθει ότι έχει κατακτήσει κάτι. Είναι σαφές ότι κατά 99,9 τοις εκατό, το πνευματικό Εγώ είναι αυτό που επιθυμεί τη φώτιση. Έχει την επιθυμία να γίνει καλύτερο, διαφορετικό, να αλλάξει. Αυτό όμως το κίνητρο αποτελεί τη ρίζα του Εγώ.
Εάν, όπως λέγεται, η φώτιση είναι το τέλος του Εγώ, του εαυτού, τότε ο εαυτός δεν μπορεί να φωτιστεί. Είναι αδύνατον. Ο εαυτός δεν μπορεί να φωτιστεί επειδή για τη φώτιση απαιτείται η ανυπαρξία του εαυτού. Αξίζει να επαναλάβω, ότι αν το τέλος του Εγώ φέρνει φώτιση, τότε είναι φανερό ότι το Εγώ δεν μπορεί να φωτιστεί. Αυτό είναι το μοναδικό πράγμα που πρέπει πράγματι να δείτε προκειμένου να αφυπνιστείτε. Αποκτάτε φώτιση απλά επειδή το Εγώ αποχωρεί από μόνο του.
Ο Βούδας όταν ρωτήθηκε αν είναι φωτισμένος, απάντησε απλά «Είμαι αφυπνισμένος». Σπάνια οι φωτισμένοι άνθρωποι διακηρύσσουν ότι είναι φωτισμένοι.
*Αποσπάσματα από τα βιβλία του Μάνουελ Σοχ:
«Τα χαρίσματα θεραπεύουν - Εισαγωγή στο Time Therapy» και «Παρατήρηση: το "κλειδί" της ελευθερίας - Η αρχαία φιλοσοφία του Ashtavakra» (εκδ. Ισόρροπον)
**Επιλογή και μεταφορά κειμένων: Ζωή Πεπόνη
