Θέλουμε να ζούμε μέσα στον κόσμο με τέλεια γαλήνη, να μη μας επηρεάζουν οι προκλήσεις, έχοντας στο νου μας την ιδεατή εικόνα του σοφού και γαλήνιου Βούδα.
Δοξάζουμε ηγέτες, καλλιτέχνες και πνευματικούς δασκάλους. Ωστόσο, όλοι έχουν πτυχές που δεν ταιριάζουν με την εξιδανίκευσή μας. Όπως όλοι οι άνθρωποι, οι μεγάλοι πνευματικοί δάσκαλοι βιώνουν συγκρούσεις και προβλήματα με τους γύρω τους. Ο Βούδας, ο Ιησούς, ο Δαλάι Λάμα, η Μητέρα Τερέζα, όλοι είχαν προβλήματα. Επίσης, εμφανίζουν θέματα υγείας, όπως ημικρανίες, οσφυαλγίες, διαβήτη, καρδιακές παθήσεις ή κατάθλιψη. Αγαπημένοι μεγάλοι δάσκαλοι, όπως ο Suzuki Roshi, ο 16ος Κάρμαπα και ο Ραμάνα Μαχάρσι, πέθαναν από καρκίνο.
Η αφυπνισμένη καρδιά δεν βρίσκεται σε ένα τέλειο ιδανικό, αλλά όταν φέρνεις την αγάπη σε όλα: στον έπαινο και στη μομφή, στο κέρδος και στην απώλεια, στη χαρά και στη λύπη.
Υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε ένα αρχέτυπο ή ιδανικό και στην ανθρώπινη φύση μας. Ο Γκάντι, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ, ο Κρισναμούρτι, ο Τσογκιάμ Τρούνγκπα είχαν σκιώδεις πτυχές. Όλοι παλεύουν με τις ατέλειές τους. Και ο Δαλάι Λάμα λέει ότι μερικές φορές θυμώνει, αλλά μετά συνειδητοποιεί ότι δεν ωφελεί και προχωράει παρακάτω.
Πριν από μερικά χρόνια, μαθήτευα σε μια ομάδα του μεγάλου δασκάλου του Rinzai Zen, τον Joshu Sasaki Roshi. Καθόμασταν για ατελείωτες -και μερικές φορές επίπονες- ώρες σε μεγάλες σειρές, σε στυλ Ζεν, ακίνητοι, διαλογιζόμενοι πάνω σε κοάν - ερωτήσεις που είναι φαινομενικά αδύνατο να απαντηθούν. Εκείνη την εποχή ήμουν ήδη ένας αρκετά γνωστός δάσκαλος διαλογισμού και στην πρώτη μου συνάντηση μαζί του μου έδωσε ένα κάπως δύσκολο κοάν.
Ο καθένας από εμάς τους μαθητές πηγαίναμε και τον βλέπαμε τέσσερις φορές την ημέρα. Μετά από μια τελετουργική υπόκλιση και μια απαγγελία του κοάν μας, του λέγαμε την απάντησή μας. Του έλεγα τη μία απάντηση μετά την άλλη και μετά από κάθε απάντηση ο Ρόσι με κοιτούσε και έλεγε «όχι» ή «καλή ιδέα, αλλά όχι Ζεν» ή «όχι ακριβώς» και χτυπούσε το καμπανάκι για να φύγω.
*Από το βιβλίο "No Time Like the Present, Finding Freedom, Love, and Joy Right Where You Are" του Jack Kornfield
Υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε ένα αρχέτυπο ή ιδανικό και στην ανθρώπινη φύση μας. Ο Γκάντι, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ, ο Κρισναμούρτι, ο Τσογκιάμ Τρούνγκπα είχαν σκιώδεις πτυχές. Όλοι παλεύουν με τις ατέλειές τους. Και ο Δαλάι Λάμα λέει ότι μερικές φορές θυμώνει, αλλά μετά συνειδητοποιεί ότι δεν ωφελεί και προχωράει παρακάτω.
Πριν από μερικά χρόνια, μαθήτευα σε μια ομάδα του μεγάλου δασκάλου του Rinzai Zen, τον Joshu Sasaki Roshi. Καθόμασταν για ατελείωτες -και μερικές φορές επίπονες- ώρες σε μεγάλες σειρές, σε στυλ Ζεν, ακίνητοι, διαλογιζόμενοι πάνω σε κοάν - ερωτήσεις που είναι φαινομενικά αδύνατο να απαντηθούν. Εκείνη την εποχή ήμουν ήδη ένας αρκετά γνωστός δάσκαλος διαλογισμού και στην πρώτη μου συνάντηση μαζί του μου έδωσε ένα κάπως δύσκολο κοάν.
Ο καθένας από εμάς τους μαθητές πηγαίναμε και τον βλέπαμε τέσσερις φορές την ημέρα. Μετά από μια τελετουργική υπόκλιση και μια απαγγελία του κοάν μας, του λέγαμε την απάντησή μας. Του έλεγα τη μία απάντηση μετά την άλλη και μετά από κάθε απάντηση ο Ρόσι με κοιτούσε και έλεγε «όχι» ή «καλή ιδέα, αλλά όχι Ζεν» ή «όχι ακριβώς» και χτυπούσε το καμπανάκι για να φύγω.
Αφού πέρασα μέρες και νύχτες προσπαθώντας όλο και πιο σκληρά (κάτι που ήταν λάθος εκ μέρους μου), η απάντηση που έπαιρνα ήταν «πάρα πολύ εγώ» ή «δύο τοις εκατό» και μετά με ρωτούσε «είσαι σίγουρα δάσκαλος;». Του έλεγα κάθε πιθανή απάντηση που μπορούσα να σκεφτώ και απογοητευόμουν όλο και περισσότερο. Το ζητούμενο όμως δεν ήταν να βρω τη σωστή απάντηση, αλλά να προσεγγίσω τη διαδικασία με τη σωστή στάση.
**Μετάφραση: Νίκος Μπάτρας
