Το να είμαστε ο εαυτός μας σημαίνει ότι δεν θ’ αλλάξουμε αυτό που είμαστε με σκοπό να είμαστε αρεστοί και ταιριασμένοι. Θα είμαστε ειλικρινείς σχετικά με τις αληθινές πεποιθήσεις και αντιλήψεις μας, με τα ενδιαφέροντα και τα συναισθήματά μας, με τον τρόπο ζωής μας.
Όταν αλλοιώνουμε τον εαυτό μας προκειμένου ν’ αρέσουμε στους άλλους, δεν επιτυγχάνουμε να έχουμε την αγάπη και την αποδοχή που ίσως περιμέναμε, διότι οι άλλοι -υποσυνείδητα- γνωρίζουν ότι αυτό που παρουσιάζουμε δεν είναι αληθινό.
Είναι καλύτερα να είμαστε ειλικρινείς. Μέσα στο πλαίσιο της ειλικρίνειας δεν υπάρχει μόνο το να εξηγούμε σε ποια σημεία δεν συμφωνούμε αλλά και πού συμφωνούμε, τι αγαπάμε, πού έχει ο άλλος δίκαιο, πού αισθανόμαστε καλά και πού τον θαυμάζουμε, πού έχουμε θετικά συναισθήματα. Αλλά, και ποια είναι τα θέματα στα οποία διαφωνούμε και ποια πράγματα προτιμάμε να μην κάνουμε.
Η ζωή μας θα είναι πολύ πιο ευτυχισμένη και θα έχουμε καλύτερη υγεία, από τη στιγμή που θ’ αποδεχτούμε τον εαυτό μας όπως είναι και θα ενστερνιστούμε το δικαίωμα ν’ ακολουθούμε την εσωτερική μας φωνή, ακόμη και όταν διαφέρει από τη φωνή των άλλων. Επίσης, όταν επιλέξουμε να είμαστε διαφορετικοί εφόσον αυτό που εκφράζουμε είναι γνήσιο και όχι απλώς αντιδραστικό.
Δεν μιλάω για αντίδραση, δεν λέω να είμαστε αντίθετοι σε ό,τι ακούμε. Εκεί που συμφωνούμε, ας συμφωνούμε, ας μην είμαστε αντίθετοι, ούτε αντιδραστικοί. Αλλά εκεί που δεν συμφωνούμε, εκεί που αισθανόμαστε διαφορετικά, ας έχουμε το θάρρος να το εκφράσουμε - πάντα με αγάπη, χωρίς επιθετικότητα και χωρίς την ανάγκη ν’ αλλάξουμε τον άλλον.
Έχουμε την ανάγκη ν’ αλλάξουμε τον άλλον όταν δεν νιώθουμε ασφάλεια με αυτό που είμαστε. Ας δεχτούμε τον άλλον, όσο διαφορετικός κι αν είναι, και ας δούμε εκείνον και τον εαυτό μας ως μοναδικούς και διαφορετικούς.
Ας αισθανθούμε ελεύθεροι να είμαστε ο εαυτός μας. Και ας επιτρέψουμε στους άλλους να είναι ο δικός τους αληθινός εαυτός.
~Ρόμπερτ Νατζέμυ
