Το να φτάσεις στη φώτιση είναι απλό: αρκεί να συνειδητοποιήσεις, μέσω της αυτοπαρατήρησης και της κατανόησης, ότι πέρα από την αίσθηση του ατόμου, τις σκέψεις, τις αισθήσεις και τα συναισθήματα, υπάρχει στη ζωή σου κάτι που είναι συνεχώς παρόν, χάρη στο οποίο έχεις επίγνωση των εμπειριών σου και της ύπαρξής σου.
Στην πραγματικότητα, ακόμα και το να λέμε "να φτάσεις" είναι λάθος, γιατί είμαστε ήδη σ' αυτή την κατάσταση της ύπαρξης, αλλά επειδή έχει επισκιαστεί από την κυρίαρχη αίσθηση του ατόμου και τη φλυαρία του νου, έχουμε την εντύπωση ότι πρέπει να κάνουμε κάτι για να φτάσουμε σε μια άλλη κατάσταση.
Όταν αυτό γίνει κατανοητό και το δούμε βιωματικά, εμφανίζεται η επιθυμία να βρισκόμαστε συνεχώς σ' αυτή την κατάσταση του μη διαχωρισμού, της μη φλυαρίας του νου και της εσωτερικής γαλήνης. Και εδώ είναι που νιώθουμε ότι δυσκολευόμαστε να φτάσουμε στο στόχο μας.
Ο προγραμματισμός που κουβαλάμε, η ορμή του νου από τα προηγούμενα χρόνια και η συνήθεια να αντιλαμβανόμαστε τις σκέψεις ως δικές μας και ως αλήθειες, επισκιάζουν την πραγματική μας φύση. Είναι σαν να θέλουμε να ακινητοποιηθεί ένα μεγάλο πλοίο με το που θα σβήσουμε τις μηχανές του. Το πλοίο έχει μια ορμή, μια κινητική ενέργεια, που το κάνει να κινείται για πολλά μέτρα ακόμα και χωρίς ενεργειακή ανατροφοδότηση.
Υπάρχει όμως μια μεγάλη διαφορά: η απόσταση αυτή διανύεται από το υπόλειμμα της ενέργειας που απλώς πρέπει να μετουσιωθεί μέχρι να ακινητοποιηθεί το πλοίο. Το ίδιο συμβαίνει και με τον νου. Όταν συνειδητοποιούμε τη φλυαρία του, αυτό δεν σημαίνει ότι ο νους θα σταματήσει να φλυαρεί. Θα σταματήσει όμως να ανατροφοδοτείται. Αυτό με τη σειρά του έχει ως αποτέλεσμα να επιβραδύνεται όλο και περισσότερο η φλυαρία και να βιώνουμε όλο και μεγαλύτερα διαστήματα καθαρής επίγνωσης, χωρίς τις περιττές εγωικές σκέψεις.
Τελικά, έχοντας συνειδητοποιήσει ποια είναι η αληθινή μας φύση, βλέπουμε ότι και η φλυαρία του νου, καθώς και οι αισθήσεις και τα συναισθήματα, όταν είναι παρατηρούμενα δεν αφήνουν μεγάλο ενεργειακό αποτύπωμα μέσα μας, με τον ίδιο τρόπο που ένα πλοίο που πλέει χωρίς μηχανές, δημιουργεί έναν πολύ μικρό κυματισμό σε σχέση με αυτόν που δημιουργεί όταν δουλεύουν οι μηχανές του και η κίνησή του τροφοδοτείται ενεργειακά. Στους ανθρώπους, η ενέργεια που τροφοδοτεί τον νου είναι η ενέργεια που απορροφάται από την ταύτιση όταν δεν γνωρίζουμε τι είμαστε.
Νίκος Μπάτρας
Διαχειριστής www.aytepignosi.com
Διαβάστε επίσης:
