Ωστόσο, υπάρχουν τρόποι που μπορούν να διευκολύνουν την επιστροφή της προσοχής μας στο παρόν και να υποβοηθήσουν την εκπαίδευσή της:
1. Post-it
Χρωματιστά χαρτάκια με υπενθυμίσεις σε "στρατηγικά" σημεία του χώρου μας, όπου η προσοχή μας πέφτει ακουσίως συχνά (στον καθρέφτη του μπάνιου, στο ντουλάπι της κουζίνας, στην οθόνη του υπολογιστή, στο εσωτερικό του φύλλου της ντουλάπας). Μια πολύ ωραία υπενθύμιση-ερώτηση είναι "Πού είναι η προσοχή σου;". Επίσης, είναι άξιο αναφοράς ότι με την επανάληψη θα έχει αφομοιωθεί το περιεχόμενο της υπενθύμισης και έτσι μετά από λίγο καιρό δε θα χρειάζεται καν να διαβάσουμε τι έχουμε γράψει. Η οδηγία θα εφαρμόζεται αυτόματα μόλις δούμε το χαρτάκι.
2. Συσχέτιση μιας καθημερινής πράξης με την εν επιγνώσει βίωση του παρόντος
Μπορούμε να συνδυάσουμε καθημερινές συνήθειες, όπως το πλύσιμο των χεριών ή το βούρτσισμα των δοντιών, με το να στρέφουμε την προσοχή μας στις εμπειρίες του σώματος. Στον ήχο του νερού που τρέχει από τη βρύση, την αίσθηση του νερού στα χέρια, τη γεύση και την αίσθηση της οδοντόκρεμας στο στόμα.
3. Η ανάπτυξη μιας νέας, αποκλειστικά εν επιγνώσει συνήθειας
Να προσθέσουμε στην καθημερινότητά μας κάτι μικρό, πρακτικό και ευχάριστο το οποίο να είναι συνυφασμένο με τη στροφή της προσοχής στο παρόν. Μπορούμε να δοκιμάσουμε οτιδήποτε είναι καινούριο για εμάς, όπως μια καινούρια γεύση (τρώγοντας ένα φρούτο), ή μια καινούρια μυρωδιά (ενυδατική κρέμα, after sfave, σαμπουάν). Για παράδειγμα, όποτε τρώμε το συγκεκριμένο φρούτο ή χρησιμοποιούμε το συγκεκριμένο προϊόν, να έχουμε την προσοχή μας στραμμένη αποκλειστικά σε αυτό που κάνουμε τη δεδομένη στιγμή. Στόχος είναι να συνδέσουμε τις αισθήσεις του σώματος με την εν επιγνώσει βίωση του παρόντος.
Extra Tip!
Είναι πολύ πιθανό, μολονότι "έχουμε πλάνο" και "είμαστε αποφασισμένοι", να μην καταφέρουμε να διατηρήσουμε το πλάνο και την αποφασιστικότητά μας, παρασυρμένοι εκ νέου από τη λειτουργία του νου. Κάθε φορά που αυτό θα γίνεται αντιληπτό, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να επιστρέφουμε την προσοχή στο παρόν, "φρέσκα", χωρίς κριτική από τον νου, σαν να μην φύγαμε ποτέ από εκεί.
Ηρώ Παπαδοπούλου