Αντί αυτής της αυτόματης αντίδρασης, είναι πιο χρήσιμο, να κάνουμε τις εξής ερωτήσεις στον εαυτό μας: "γιατί νιώθω έτσι;" και "γιατί αντιδρώ έτσι;". Η ερώτηση "γιατί" ανακόπτει την ορμή των αντιδράσεών μας και μάς φέρνει στη θέση κάποιου που διερευνά και παρατηρεί μια κατάσταση, που κατανοεί τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά, τη δική του ή των άλλων.
Οι ερωτήσεις "γιατί νιώθω έτσι;" και "γιατί αντιδρώ έτσι", για να είναι αποτελεσματικές, πρέπει να γίνονται σε ένα πλαίσιο αποδοχής και μη επικριτικό, αθώα, με ειλικρινές ενδιαφέρον για την κατανόηση των φαινομένων που εμφανίζονται μέσα μας. Δεν ωφελεί η αυτολογοκρισία, ούτε η ανάγκη για επίρριψη ευθυνών προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Οι αλλαγές αυτές απαιτούν πάντα καλή κατανόηση και υπομονή, καθώς το να αλλάξει κανείς συνειδητά τον προγραμματισμό του είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που μπορεί να κάνει.
Όταν φτάσουμε στο σημείο να μπορούμε να αναγνωρίσουμε τις πραγματικές αιτίες των αντιδράσεων και των συναισθημάτων μας, βλέπουμε ότι σπάνια βρίσκονται έξω από εμάς. Η αλληλεπίδρασή μας με τους άλλους είναι απλώς η αφορμή για να έρθει στην επιφάνεια μια δική μας περιοριστική πεποίθηση ή ένα καταπιεσμένο αρνητικό συναίσθημα.
Η ενέργειά μας θα πρέπει να διοχετεύεται στην αμφισβήτηση των δικών μας περιοριστικών πεποιθήσεων και στη διαχείριση των δικών μας αρνητικών συναισθημάτων. Απαλλαγμένοι από τα ανεπίγνωστα μοτίβα αντιδράσεων και συναισθημάτων, είμαστε όσο το δυνατό πιο κοντά στο βέλτιστο αποτέλεσμα. Έτσι, σε ό,τι και να συμβαίνει, έχουμε τη δυνατότητα να επιλέξουμε έναν καινούριο δρόμο να ακολουθήσουμε, αυτόν που θα μας οδηγήσει στην καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας.
Ηρώ Παπαδοπούλου
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Συμβουλευτική - Mindfulness - Αυτογνωσία
Διαβάστε επίσης:
