Η ασυνείδητη και αυτόματη στάση απέναντι σε κάτι, ή κάποιον, που μας προκαλεί δυσφορία είναι η αντίδραση. Μπορεί να αντιδράσουμε με θυμό, φόβο, θλίψη, επιθετικότητα, άμυνα, δεν έχει σημασία.
Σημασία έχει κατά πόσο βλέπουμε το εξωτερικό ερέθισμα ως αιτία για τη δυσφορία μας, ή αν μπορούμε να το δούμε ως αφορμή για να εξετάσουμε τις πραγματικές αιτίες που βρίσκονται μέσα μας, στον προγραμματισμό μας, στις πεποιθήσεις, στις ερμηνείες, στις προσδοκίες και στην αυτοεικόνα μας.
Π.χ. ο θυμός μπορεί να φαίνεται ότι προέκυψε από κάτι που μας είπε κάποιος άλλος, αλλά να έχει τις ρίζες του στην ανάγκη μας για αποδοχή και αναγνώριση (την οποία δεν λάβαμε), κάτι που δείχνει το πώς αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας. Ο φόβος μπορεί να φαίνεται ότι προέκυψε από το άκουσμα μιας συνταρακτικής είδησης, αλλά να οφείλεται στις σκέψεις που λένε τι κακό μπορεί να συμβεί σε εμάς στο μέλλον.
Π.χ. ο θυμός μπορεί να φαίνεται ότι προέκυψε από κάτι που μας είπε κάποιος άλλος, αλλά να έχει τις ρίζες του στην ανάγκη μας για αποδοχή και αναγνώριση (την οποία δεν λάβαμε), κάτι που δείχνει το πώς αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας. Ο φόβος μπορεί να φαίνεται ότι προέκυψε από το άκουσμα μιας συνταρακτικής είδησης, αλλά να οφείλεται στις σκέψεις που λένε τι κακό μπορεί να συμβεί σε εμάς στο μέλλον.
Λέμε ότι λειτουργούμε ασυνείδητα όταν αντιδρούμε αυτόματα, επειδή ασυνείδητα σημαίνει ανεπίγνωστα, δηλαδή δεν έχουμε επίγνωση των φαινομένων που συμβαίνουν μέσα μας σε επίπεδο πεποιθήσεων, ερμηνειών, κ.τ.λ. Είναι σαν να μην έχουμε πρόσβαση στον ψυχικό μας κόσμο και λειτουργούμε αποκομμένοι από το μέσα μας (είναι αυτό που λέμε "χάνεις την επαφή με τον εαυτό σου").
Για να λειτουργούμε συνειδητά πρέπει να είμαστε υποψιασμένοι ότι υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος στο ψυχικό επίπεδο, που είναι διαφορετικός από τον κόσμο των αισθήσεων, των σωμάτων και των αντικειμένων. Είτε αυτό το έχουμε ανακαλύψει μόνοι μας, είτε μας το έχουν διδάξει, αποτελεί βασική προϋπόθεση ώστε η προσοχή μας να μπορεί να στραφεί προς τα μέσα αντί να είναι συνεχώς στραμμένη προς τα έξω.
Τα παραπάνω μας οδηγούν και σε ακόμα ένα σημαντικό συμπέρασμα: η προσοχή μας είναι κάτι το πολύτιμο και πρέπει να προσέχουμε πού τη δίνουμε. Η προσοχή μας είναι ενέργεια, είναι ο τρόπος που έχει η επίγνωση να γνωρίζει τον κόσμο των εμπειριών, των αισθήσεων, των συναισθημάτων και των σκέψεων. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η ψυχή μας, ο πυρήνας του συστήματος.
Πόσο αξίζει λοιπόν να δίνουμε την προσοχή μας συνεχώς σε εξωτερικά γεγονότα, ανθρώπους ή καταστάσεις, όταν αυτή η στάση μάς απομακρύνει από το μέσα μας, εκεί όπου εντοπίζονται οι πραγματικές αιτίες για το πώς νιώθουμε και πώς συμπεριφερόμαστε; Ο κόσμος των εμπειριών και των αλληλεπιδράσεων κατέχει ένα σημαντικό μερίδιο στη ζωή μας, αλλά για να μην απορροφόμαστε και να μην παρασυρόμαστε από αυτόν, πρέπει να βρισκόμαστε σε επαφή με το μέσα μας.
Νίκος Μπάτρας
Διαχειριστής www.aytepignosi.com
Διαβάστε επίσης:
