Τα θέματα της ατομικής ευθύνης είναι πλέον πρώτης γραμμής. Έχουμε μια αναμέτρηση με τον εαυτό μας μέσα στα δωμάτια και τα διαμερίσματά μας. Εκεί θα δοκιμαστεί η κρίσιμη σχέση του ανθρώπου με τον εαυτό του. Εκεί θα παιχτεί η μάχη με τον κορωνοϊό και εκεί θα κερδηθεί.
Το μεγάλο στοίχημα είναι μια δική μας εσωτερική εμβάθυνση και αυτογνωσία, η οποία θα μπορούσε να επιτρέψει το καλύτερο ή το χειρότερο.
Τη συνύπαρξη με άλλους στον ίδιο χώρο μπορούμε να τη δούμε και ως συν-χώρηση, δηλαδή να χωρέσουμε πολλοί μαζί. Όταν βρισκόμαστε σε στενό χώρο και δεν μπορούμε να χωρέσουμε με κανέναν άλλον, εμφανίζεται η στενοχώρια. Η κατάθλιψη είναι η αδυναμία της χωρήσεως.
Η συγχώρηση επιτρέπει την υπομονή γιατί μας πλαταίνει εσωτερικά. Η συγχώρηση έχει όμως ένα στοιχείο θυσιαστικό. Μέσα στα δωμάτια και στα διαμερίσματα που νιώθουμε ασφάλεια, ακριβώς επειδή οι χώροι είναι προστατευόμενοι, θα πρέπει τώρα να μάθουμε να χάνουμε. Χάνοντας μέσα στον χώρο μας, τον μεγαλώνουμε. Είναι ο καλύτερος τρόπος να αποκτήσουμε πιο μεγάλους χώρους, χάνοντας εαυτό, χάνοντας Εγώ.
*Από ραδιοφωνική συνέντευξη του Στέλιου Ράμφου
Καταγραφή σε κείμενο: Νίκος Μπάτρας