Σύμφωνα με τον Νόμο της Αποστασιοποίησης, για να είστε σε θέση να αποκτήσετε οτιδήποτε στο φυσικό πεδίο, πρέπει να παραιτηθείτε από την προσκόλλησή σας σε αυτό. Με άλλα λόγια, προκειμένου να προσελκύσετε με επιτυχία αυτό που θέλετε, θα πρέπει να αποστασιοποιηθείτε συναισθηματικά.
Αυτό δεν σημαίνει πως δεν είναι θεμιτό να επιθυμείτε πράγματα και να βάζετε στόχους για την απόκτηση αυτών. Αυτό σημαίνει ότι, ενώ θέτετε τους στόχους σας και προχωράτε στη δράση που απαιτείται, δεν προσκολλάστε συναισθηματικά ούτε στον ακριβή τρόπο που θα επιτευχθούν, ούτε στο αποτέλεσμα αυτό καθαυτό.
Όταν λέω "δεν πρέπει να προσκολλάστε", αναφέρομαι στο ότι δεν πρέπει να θεωρείτε πως η ζωή σας, η αξία σας, ή η εξέλιξή σας εξαρτάται από την έκβαση ενός γεγονότος. Πρέπει απεναντίας να συνειδητοποιήσετε ότι η ζωή είναι ένα ταξίδι μάθησης και εξέλιξης και πως κάθε εμπειρία προσθέτει σ' αυτό.
Ο Νόμος της Αποστασιοποίησης αφορά στην εγκατάλειψη της ανάγκης ελέγχου, είτε πρόκειται για γεγονότα, ανθρώπους, είτε για επιθυμίες.
Για τους περισσότερους ανθρώπους είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιλέξουν πρώτα τους στόχους και μετά να εφαρμόσουν τον Νόμο της Αποστασιοποίησης. Καθώς έχουν μάθει ότι η επιτυχία απορρέει από την επίτευξη των στόχων, θα κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να τους πετύχουν.
Πιστεύουν για παράδειγμα ότι μόνο εφόσον φέρουν συγκεκριμένους βαθμούς στο σχολείο, μπουν σε κάποιο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο, παντρευτούν έναν συγκεκριμένο άνθρωπο ή κατακτήσουν μια υψηλή θέση στην ιεραρχία της εργασίας τους, θα μπορέσουν να θεωρήσουν τους εαυτούς τους επιτυχημένους, και ακόμα πιο σημαντικό, θα θεωρηθούν επιτυχημένοι από τους άλλους. Και έτσι πιέζουν, εκμεταλλεύονται και φθείρουν τον εαυτό τους και τους άλλους ωσότου πετύχουν τους στόχους τους.
Εάν δεν τα καταφέρουν και επομένως δεν λάβουν την εκ των έξω επικύρωση που χρειάζονται, τότε νιώθουν αγωνία και σύγχυση και καταλήγουν να "χάνουν" τον εαυτό τους. Γιατί ουδέποτε έχουν διδαχτεί ή συνειδητοποιήσει ότι η πραγματική αξία βρίσκεται μέσα τους και δεν καθορίζεται ούτε από τις πράξεις και τα επιτεύγματά τους, ούτε από αυτούς που τους περιβάλλουν, ακόμα και αν τους περιβάλλουν με αγάπη.
Όταν ξεχνάτε τον πραγματικό εαυτό σας, ο οποίος είναι καθαρή συνείδηση και δυνατότητα, αρχίζετε να πιστεύετε ότι χρειάζεστε κάτι έξω από εσάς για να γίνετε ευτυχισμένοι. Σκέφτεστε ότι θα νιώθετε καλά όταν θα έχετε ένα εκατομμύριο ευρώ στην τράπεζα, όταν χάσετε δέκα κιλά, όταν βρείτε την αδελφή ψυχή σας, κ.ο.κ. Σε αυτές τις περιπτώσεις έχετε θέσει τη δύναμή σας σε κάτι έξω από εσάς και θεωρείτε ότι αυτό θα καθορίσει την ευτυχία σας. Ωστόσο, αυτό το πλαίσιο σκέψης δεν μπορεί να σας στηρίξει σε σταθερή βάση, διότι καθετί που είναι έξω από εσάς μπορεί ανά πάσα στιγμή να χαθεί.
Γνωρίζοντας πλέον ποιοι είστε -στον πυρήνα της ύπαρξής σας- ξέρετε ότι είστε κομμάτι του σύμπαντος, ότι η αφθονία σας ανήκει και ότι έχετε απεριόριστες δυνατότητες. Νιώθετε πια έτοιμοι να αφεθείτε στο ταξίδι της ζωής δείχνοντας πίστη και ευελιξία στις τακτικές που θα εφαρμόσετε, αφήνοντας το μυαλό σας ανοιχτό να ακολουθήσει κάθε πιθανό μονοπάτι από το οποίο μπορεί να έρθει το αποτέλεσμα που επιθυμείτε.
*Από το βιβλίο "Γιατί δεν μου το είπε κανείς;", Νικόλ Μαντζικοπούλου, Εκδ. Διόπτρα
Διαβάστε επίσης:
