Στη σύγχρονη εποχή οι άνθρωποι αναζητούν συνεχώς καινούργιες, καλύτερες και πιο έντονες εμπειρίες. Γι' αυτό βλέπουν ταινίες, τρώνε σε εστιατόρια και ταξιδεύουν σε εξωτικούς παραδείσους. Αλλά αυτά δεν πρόκειται ποτέ να τους οδηγήσουν στην εσωτερική γαλήνη.
Τη δεκαετία του '60, το κίνημα των χίπις αντιπροσώπευε αυτό ακριβώς: οι άνθρωποι, έχοντας βιώσει την απελευθέρωση στο σeξ, τα ναρκωτικά και τη ροκ μουσική, ήθελαν να βιώσουν και την εμπειρία της φώτισης. Αλλά αντί να αναζητούν άλλη μια έντονη εμπειρία, θα έπρεπε να ενδιαφέρονται για την πνευματική ανάπτυξη.
Είναι πολύ εύκολο να πέσει κανείς σ' αυτή την παγίδα, την αναζήτηση της εμπειρίας, ειδικά όταν αυτή συνοδεύεται από υποσχέσεις για μια μόνιμη κατάσταση γαλήνης και έκστασης.
Ο δάσκαλός μου, ο Σουάμι Νταϋανάντα, ήταν πολύ επικριτικός με τον τρόπο με τον οποίο διδάσκεται η κουνταλίνι γιόγκα. Έλεγε ότι πολλοί σύγχρονοι γκουρού δίνουν μεγάλη έμφαση στη βίωση εμπειριών, ενώ θα έπρεπε να επικεντρωθούν στην πνευματική σοφία. Όλες οι εμπειρίες είναι παροδικές. Έτσι είναι και οι εμπειρίες της γιόγκα. Μπορεί οι εμπειρίες αυτές να έρχονται και να φεύγουν και εσύ να παραμένεις ο ίδιος, εκτός και αν μαθαίνεις κάτι από αυτές τις εμπειρίες.
Ο σκοπός δεν πρέπει να είναι η αναζήτηση εμπειριών, αλλά η κατανόηση της αληθινής φύσης της συνειδητότητας.
*Από ομιλία του Σουάμι Ταντατμανάντα.
Μετάφραση: Νίκος Μπάτρας
Διαβάστε επίσης: