Με όλα αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο και στη χώρα μας, πολλοί νιώθουν ότι πρέπει να ενημερώνονται για όλα, να παρακολουθούν όλες τις λεπτομέρειες, να σχηματίζουν άποψη, ή ακόμα και να αντιδρούν συναισθηματικά με θυμό, φόβο, άγχος, ανησυχία ή θλίψη.
Η απάντηση στο ερώτημα "αν είναι κακό να ζω στον κόσμο μου" είναι "όχι, δεν είναι καθόλου κακό, ίσα-ίσα που είναι φυσιολογικό, υγιές και απαραίτητο". Μόνο οι ενοχικές σκέψεις δημιουργούν προβληματισμούς του τύπου "μήπως είμαι κακός άνθρωπος αν δεν γνωρίζω τις αδικίες και τις κακουχίες που συμβαίνουν στον κόσμο και δεν αντιδράω σ' αυτές;". Ή, σε πολλές περιπτώσεις, κάποιοι αντιδρούν γιατί έτσι νιώθουν πιο ζωντανοί. Το εγώ χρησιμοποιεί την αντίδραση (νοητική, λεκτική και συναισθηματική) για να ενισχύσει την ψευδή αίσθηση της ύπαρξής του.
Η αλήθεια είναι ότι όλοι ζουν στον κόσμο τους. Ο καθένας από εμάς βιώνει τον κόσμο έτσι όπως προβάλλεται από μέσα προς τα έξω. Ο νοητικός και σωματικός προγραμματισμός τού καθενός δημιουργεί ερμηνείες, υποθέσεις, πεποιθήσεις, συναισθήματα, αισθήσεις και αντιδράσεις. Αυτά αποτελούν τον κόσμο μας. Κανείς δεν μπορεί να ζει στον ίδιο κόσμο με κάποιον άλλον. Οι σκέψεις, οι πέντε αισθήσεις, τα συναισθήματα και οι λειτουργίες του σώματος αναγνωρίζονται από τον καθένα ξεχωριστά. Τίποτα από αυτά δεν μοιραζόμαστε με τους άλλους.
Εάν υπάρχει ένα κοινό και όμοιο πεδίο ύπαρξης, αυτό είναι το πεδίο της παρατήρησης και επίγνωσης των εμπειριών. Μόνο ως παρατηρητής (επίγνωση, συνείδηση, αντίληψη) μπορείς να βιώσεις ένα φαινόμενο (του σώματος ή του νου) και να το γνωρίσεις έτσι όπως πραγματικά είναι. Από τη στιγμή που θα εμπλακείς με οποιοδήποτε φαινόμενο των εμπειριών σου, το βιώνεις μέσα από υποκειμενικά φίλτρα.
Η στάση της αναγνώρισης ενός φαινομένου (νοητικού ή σωματικού) είναι ίδια για όλους, ενώ τα φαινόμενα είναι όλα διαφορετικά μεταξύ τους - π.χ. ο φόβος είναι διαφορετικός στον καθένα και σαν αίσθηση και σαν ένταση. Δεν μπορούν δύο άνθρωποι να βιώσουν το φόβο με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Δεν είναι καθόλου κακή λοιπόν η συμβουλή "φτιάξε ένα μικρόκοσμο και ζήσε μέσα σ' αυτόν". Δεν σημαίνει ότι αποκόβεσαι από το περιβάλλον και δεν σ' ενδιαφέρει πια τι συμβαίνει στον κόσμο ή στον διπλανό σου. Σημαίνει ότι δεν εμπλέκεσαι προσωπικά με γεγονότα και φαινόμενα που δεν ανήκουν άμεσα στον δικό σου κόσμο. Σημαίνει επίσης ότι δεν επιτρέπεις σε παροδικά φαινόμενα και γεγονότα να απορροφούν την προσοχή και την ενέργειά σου.
Το να φτιάξει ο καθένας για τον εαυτό του ένα μικρόκοσμο και να ζει καλά μέσα σ' αυτόν, απαιτεί τον καθορισμό ξεκάθαρων ορίων χωρίς ενοχές. Τα όρια αυτά δεν σχετίζονται τόσο με το τι είναι δικό μου και τι όχι, όσο με τη στάση που αναπτύσσει κανείς απέναντι σε όλα τα παρατηρούμενα φαινόμενα.
Ακόμα και τα φαινόμενα του "δικού μας κόσμου" (π.χ. τις σκέψεις και τις αισθήσεις του σώματος), πρέπει να τα βιώνουμε ως παροδικά φαινόμενα, όσο πιο απρόσωπα γίνεται και να μην τα αφήνουμε να μας απορροφούν. Όσοι αντλούν μια εγωική ικανοποίηση κάθε φορά που αντιδρούν σε ειδήσεις και γεγονότα, για να απαλλαγούν από αυτή τη συνήθεια πρέπει να την παρατηρήσουν και να την εξερευνήσουν μέσα τους.
Η στάση της αναγνώρισης ενός φαινομένου (νοητικού ή σωματικού) είναι ίδια για όλους, ενώ τα φαινόμενα είναι όλα διαφορετικά μεταξύ τους - π.χ. ο φόβος είναι διαφορετικός στον καθένα και σαν αίσθηση και σαν ένταση. Δεν μπορούν δύο άνθρωποι να βιώσουν το φόβο με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Δεν είναι καθόλου κακή λοιπόν η συμβουλή "φτιάξε ένα μικρόκοσμο και ζήσε μέσα σ' αυτόν". Δεν σημαίνει ότι αποκόβεσαι από το περιβάλλον και δεν σ' ενδιαφέρει πια τι συμβαίνει στον κόσμο ή στον διπλανό σου. Σημαίνει ότι δεν εμπλέκεσαι προσωπικά με γεγονότα και φαινόμενα που δεν ανήκουν άμεσα στον δικό σου κόσμο. Σημαίνει επίσης ότι δεν επιτρέπεις σε παροδικά φαινόμενα και γεγονότα να απορροφούν την προσοχή και την ενέργειά σου.
Το να φτιάξει ο καθένας για τον εαυτό του ένα μικρόκοσμο και να ζει καλά μέσα σ' αυτόν, απαιτεί τον καθορισμό ξεκάθαρων ορίων χωρίς ενοχές. Τα όρια αυτά δεν σχετίζονται τόσο με το τι είναι δικό μου και τι όχι, όσο με τη στάση που αναπτύσσει κανείς απέναντι σε όλα τα παρατηρούμενα φαινόμενα.
Ακόμα και τα φαινόμενα του "δικού μας κόσμου" (π.χ. τις σκέψεις και τις αισθήσεις του σώματος), πρέπει να τα βιώνουμε ως παροδικά φαινόμενα, όσο πιο απρόσωπα γίνεται και να μην τα αφήνουμε να μας απορροφούν. Όσοι αντλούν μια εγωική ικανοποίηση κάθε φορά που αντιδρούν σε ειδήσεις και γεγονότα, για να απαλλαγούν από αυτή τη συνήθεια πρέπει να την παρατηρήσουν και να την εξερευνήσουν μέσα τους.
Νίκος Μπάτρας
Διαχειριστής www.aytepignosi.com
Διαβάστε επίσης:
