Η παρατήρηση λειτουργεί ως μηχανισμός αποταύτισης. Ούτως ή άλλως, οι σκέψεις έρχονται και φεύγουν μόνες τους, αυτόματα, χωρίς να τις επιλέγει και να τις ελέγχει κανείς.
Παρατηρώντας τες γνωρίζουμε τι συμβαίνει μέσα μας και δεν ταυτιζόμαστε με την κάθε υπόθεση, το κάθε σενάριο, το κάθε αναμάσημα, την κάθε πιθανότητα ή ιστορία που δημιουργεί ο νους. Η παρατήρηση εμποδίζει το να παίρνουμε προσωπικά αυτά τα νοητικά προϊόντα. Και χωρίς προσωποποίηση στερούμε το Εγώ από την κύρια πηγή τροφοδότησής του.