Απόλυτος τρόπος σκέψης και, κατ' επέκταση, απόλυτος λόγος, σημαίνει απόρριψη της ζωής και της ελεύθερης έκφρασης και ύπαρξης.
Ο απόλυτος τρόπος σκέψης είναι γεμάτος από "πρέπει" και "δεν πρέπει", καθώς και από "αυτό είναι έτσι", "αυτό είναι σωστό / λάθος", "έτσι πρέπει να γίνει, όχι αλλιώς", κ.ο.κ.
Με το να είναι κανείς απόλυτος απορρίπτει κάθε χαρά έκφρασης στους άλλους, αλλά και στο δικό του σύστημα. Και η επιβολή του απόλυτου σωστού ή λάθους σε κάποιον άλλον είναι μια προέκταση της δικής του εσωτερικής επιβολής απέναντι στο σύστημά του.
Τα "δεν πρέπει" αποτελούν απαγορεύσεις και τα "πρέπει" επιβάλλουν συγκεκριμένες εκφράσεις, τρόπους σκέψης και συμπεριφοράς. Ο απόλυτος τρόπος σκέψης περιγράφεται και με μια άλλη λέξη: φανατισμός.
Ο φανατισμός, αφού επιδιώκει να επιβάλλει και να απαγορεύει, δημιουργεί συνεχώς αφορμές για εντάσεις και συγκρούσεις. Σε κανέναν δεν αρέσει να απορρίπτουν τον αυθόρμητο τρόπο έκφρασής του και να του επιβάλλουν μια σκέψη ή ένα πακέτο σκέψεων σαν να πρόκειται για αντικειμενική αλήθεια. Οι εντάσεις μάλιστα, μπορούν να εντοπιστούν και στο σώμα εκείνου που σκέφτεται με απόλυτο τρόπο. Οι μύες του σώματος σφίγγουν καθώς ο νους προσπαθεί να δει τα γεγονότα να εξελίσσονται μόνο έτσι όπως "πρέπει", αποκλείοντας άλλα πιθανά ενδεχόμενα.
Το να είναι κανείς απόλυτος αποτελεί μια ισχυρή συνήθεια προγραμματισμού. Είναι κάτι που μαθαίνεται, και άρα ξεμαθαίνεται. Αλλά η προϋπόθεση είναι μία: να αναγνωριστεί πρώτα ως προγραμματισμός που εκφράζεται αυτόματα και να μην υποστηρίζεται πλέον από το Εγώ. Όσο το Εγώ θέλει να νιώθει ότι έχει δίκιο, τόσο θα υπερασπίζεται κάποιες σκέψεις ως αδιαμφισβήτητες αλήθειες.
Η χαρά της ζωής βρίσκεται στην ελευθερία έκφρασης και ύπαρξης, όχι στο ποιο είναι το σωστό, ποιο είναι το λάθος, πώς πρέπει να γίνουν τα πράγματα και πώς δεν πρέπει - και αυτό ισχύει τόσο σε ατομικό επίπεδο, όσο και σε συλλογικό και κοινωνικό.
Υ.Γ. Κάποια "πρέπει" είναι απαραίτητα γιατί εξυπηρετούν πρακτικούς σκοπούς. Το να μάθουμε σε ένα παιδί ότι όταν διασχίζει το δρόμο πρέπει να κοιτάει για τυχόν διερχόμενα αυτοκίνητα, είναι ένα απαραίτητο και ωφέλιμο "πρέπει" γιατί εξυπηρετεί την προστασία και την ασφάλειά του. Το να του πούμε όμως ότι δεν πρέπει να θυμώνει, είναι ένα καταπιεστικό και απορριπτικό (ως προς την έκφρασή του) "πρέπει", που δεν σχετίζεται με την αντικειμενική ασφάλειά του.
Νίκος Μπάτρας
Διαχειριστής www.aytepignosi.com
Διαβάστε επίσης:
