Είναι μια διαφορετική οπτική για να βλέπεις τη γυμναστική, αλλά είναι αλήθεια. Το σώμα αναγκάζεται έτσι να καταβάλει μεγάλη προσπάθεια. Δίνεις στο σώμα προκλήσεις που δεν υπήρχαν πριν: να σηκώσει βάρη, να τρέξει χιλιόμετρα, κ.ά. Μέσα από τις προκλήσεις και στερώντας του την άνεση, το σώμα δυναμώνει.
Στην περίπτωση της πνευματικής ανάπτυξης, χρειαζόμαστε τους ασυνείδητους ανθρώπους για να δημιουργούν τις προκλήσεις, διαφορετικά η Παρουσία δεν δυναμώνει και δεν αναδύεται.
Άρα το πρώτο πράγμα που έχουμε να κάνουμε είναι να βλέπουμε αυτούς τους ανθρώπους ως ευλογία. Αντί να λέμε “δεν θα έπρεπε να μου κάνεις τη ζωή δύσκολη”, να βλέπουμε τους ασυνείδητους ανθρώπους ως ένα απαραίτητο στάδιο που πρέπει να περάσουμε σ’ αυτόν τον πλανήτη αυτή τη στιγμή. Γι’ αυτό να τους καλωσορίζεις όταν σου κάνουν τη ζωή δύσκολη. Το σημαντικό όμως είναι να μην σε παρασύρουν στο ασυνείδητο επίπεδο. Αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση.
Ό,τι είχα πει στην προηγούμενη συνάντησή μας ισχύει και εδώ: όταν αντιμετωπίζεις μια πρόκληση από μια κατάσταση ή κάποιον άνθρωπο, μέχρι ένα επίπεδο της εξέλιξης του ανθρώπου, τη στιγμή που εμφανίζεται η πρόκληση γίνεσαι αντιδραστικός και πιο ασυνείδητος. Αν συναντήσεις έναν θυμωμένο άνθρωπο, θα θυμώσεις και εσύ. Αν συναντήσεις έναν επιθετικό, θα γίνεις και εσύ επιθετικός.
Όταν εξελίσσεσαι πνευματικά φτάνεις σε ένα επίπεδο όπου οι προκλήσεις σε κάνουν πιο συνειδητό. Νομίζω οι περισσότεροι που βρίσκεστε εδώ [παρόντες στην ομιλία] έχετε φτάσει σ’ αυτό το επίπεδο - αν και κάποιες φορές επιστρέφετε στην ασυνείδητη κατάσταση. Πλέον, όταν εμφανίζονται οι προκλήσεις μέσα από καταστάσεις ή ανθρώπους, γίνεστε πιο συνειδητοί αντί να επιστρέφετε στην ασυνείδητη αντίδραση.
*Από μαγνητοσκοπημένη ομιλία του Έκχαρτ Τόλλε
Μετάφραση: Νίκος Μπάτρας
Διαβάστε επίσης:
