Έκχαρτ Τόλλε: Μην υπερεκτιμάτε τις εμπειρίες σας

Το θέατρο, το οποίο ξεκίνησε από την αρχαία Ελλάδα, συμβολίζεται με δύο μάσκες: μια χαμογελαστή για την κωμωδία και μια θλιμμένη για το δράμα.

Ο ενθουσιασμός και η χαρά συμβολίζονται με τη χαμογελαστή μάσκα, ενώ η θλίψη, η μιζέρια και το δράμα με τη θλιμμένη. 

Όταν ζεις συνειδητά δεν κυριαρχεί τίποτα από τα δύο. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να έχεις ένα σοβαρό πρόσωπο. Απλά δεν υπάρχουν τα άκρα, γιατί δεν υπερεκτιμάς τις καταστάσεις, είτε τις θετικές και χαρούμενες, είτε τις αρνητικές και θλιβερές.

Τώρα, θέλω θα σκεφτείτε και μια τρίτη εικόνα: το πρόσωπο του Βούδα, έτσι όπως απεικονίζεται στα καλά αγάλματα. "Καλά" σημαίνει ότι δεν απεικονίζουν ένα πρόσωπο, τον άνθρωπο που έζησε πριν από 2.500 χρόνια, αλλά τη συνειδητότητα στην αφυπνισμένη της κατάσταση. Εξάλλου, "Βούδας" σημαίνει "ο αφυπνισμένος", δηλαδή το όνομα αναφέρεται σε μια κατάσταση της συνειδητότητας.

Στις καλές ζωγραφιές και στα καλά αγάλματα ο Βούδας έχει πάντα ένα ελαφρύ χαμόγελο. Όχι γέλιο σαν αυτό της χαρούμενης μάσκας. Και σε κάποιες κακές εικόνες, ο Βούδας παρουσιάζεται πολύ σοβαρός, σχεδόν τρομακτικός. 

Όταν εμφανίζεται μια εμπειρία, την απολαμβάνεις αν είναι καλή και την αποδέχεσαι αν είναι κακή. Και δεν υπάρχουν καν καλές και κακές εμπειρίες αν ο νους δεν τις χαρακτηρίσει. Η κάθε στιγμή στη ζωή μας είναι αυτό που είναι. Από αυτή την κατάσταση, που βρίσκεται βαθιά μέσα μας, έρχεται και αυτό το χαμόγελο, το οποίο συμβολίζει τη χαρά της ύπαρξης και της ζωντάνιας. 

Όταν υπερεκτιμάς τις εμπειρίες που βιώνεις πας στα δύο άκρα. Κάτι που σήμερα σε ευχαριστεί, αύριο μπορεί να σου είναι δυσάρεστο. Ή κάτι που σήμερα σε ευχαριστεί, αύριο μπορεί να μην σε ευχαριστεί πια επειδή το συνήθισες. Ή όταν φαντάζεσαι κάτι για μια κατάσταση, όταν αυτή έρθει μπορεί να δεις ότι δεν ήταν αυτό που ήθελες, ή αν σου αρέσει μπορεί να σου αρέσει μόνο για λίγο.

Στα "Μαθήματα θαυμάτων" αναφέρεται το εξής: μπορείς να αναγνωρίσεις πότε ένα κίνητρο προέρχεται από το εγώ, από το γεγονός ότι μόλις καταφέρεις αυτό που ήθελες, δεν σε ικανοποιεί πια. Με άλλα λόγια, τα επιτεύγματα και τα αποκτήματα που έχουν εγωικό κίνητρο δεν διαρκούν πολύ. Το εγώ δεν χορταίνει ποτέ. Γι' αυτό δεν έχει νόημα να προσπαθεί κανείς να το ικανοποιήσει. Για να σταματήσει αυτή η αέναη αναζήτηση της εγωικής ικανοποίησης, πρέπει να γίνει υπέρβαση του εγώ.

*Από μαγνητοσκοπημένη ομιλία του Έκχαρτ Τόλλε

Μετάφραση: Νίκος Μπάτρας

Διαβάστε επίσης:

➡️ Εσωτερική αλλαγή: από την άγνοια στην επίγνωση και την κατανόηση

➡️ Έκχαρτ Τόλλε: Μη γεμίζετε συνεχώς το παρόν με δραστηριότητες

➡️ Οι εμπειρίες από μόνες τους είναι ουδέτερες, ο νους τις κρίνει ως δυσάρεστες