Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν είναι ευρέως σεβαστός ως ένας από τους σπουδαιότερους επιστήμονες που έζησαν ποτέ.
Ολόκληρη η εργασία του τείνει σε έναν υπέρτατο στόχο: στην κατανόηση της ενότητας που βρίσκεται κάτω από την πολλαπλότητα της φύσης.
Ο Αϊνστάιν άλλαξε σημαντικά τον τρόπο που σκεφτόμαστε για τον εαυτό μας και το σύμπαν. Πέρασε το τελευταίο μισό της ζωής του προσπαθώντας να αναπτύξει μια θεωρία ενός ενοποιημένου πεδίου, μια περιγραφή του ενός πεδίου το οποίο, αισθάνθηκε με σιγουριά, βρίσκεται από κάτω και προκαλεί την ανάδυση όλων των δυνάμεων στη φύση. Επέμενε παρόλη την κριτική των συναδέλφων του φυσικών.
Από πού προέρχεται η πεποίθηση του Αϊνστάιν για την υποκείμενη ενότητα; Τι ήταν αυτό που ώθησε στις επόμενες δεκαετίες τη δουλειά της ζωής του, παρόλη την κριτική και την έλλειψη επιτυχίας;
Ο ίδιος ο Αϊνστάιν μας δίνει μια ένδειξη περί αυτού σε μια επιστολή που έγραψε στην Βασίλισσα Ελισάβετ του Βελγίου (1876-1965), στην οποία περιλαμβάνει το ακόλουθο απόσπασμα:
"Ακόμα, υπάρχουν στιγμές όπου κάποιος αισθάνεται ελεύθερος από την ίδια του την ταύτιση με τα ανθρώπινα όρια και τις ανεπάρκειες. Σε τέτοιες στιγμές, κάποιος φαντάζεται ότι στέκεται σε κάποιο σημείο ενός μικρού πλανήτη, ατενίζοντας με κατάπληξη τη χρυσή και ακόμα βαθιά συγκινητική ομορφιά του αέναου, του απύθμενου: η ζωή και ο θάνατος ρέουν σε ένα, και δεν υπάρχει ούτε εξέλιξη ούτε πεπρωμένο, μόνο ύπαρξη."
Εδώ ο Αϊνστάιν περιγράφει εμπειρίες, που προφανώς είχε, μιας υποκείμενης πραγματικότητας της ζωής - όχι μόνο πέρα από χώρο και χρόνο, αλλά πέρα από ζωή και θάνατο, πέρα από εξέλιξη και πεπρωμένο. Και τι εμπειρία είχε σε εκείνο το επίπεδο; "Μόνο ύπαρξη", μας λέει.
Τα λόγια του Αϊνστάιν φέρνουν στο νου τη διδασκαλία του Μαχαρίσι [Ο Μαχαρίσι Μαχές Γιόγκι (1918-2008) ήταν ο ιδρυτής του Υπερβατικού Διαλογισμού], ότι στη βάση όλης της ζωής, εσώτερης και εξωτερικής, υπάρχει ένα πεδίο καθαρής ύπαρξης, "καθαρού είναι", όπως το ονομάζει από παλιά - ένα ανεκδήλωτο πεδίο καθαρής συνειδητότητας, απεριόριστης διάνοιας και δημιουργικότητας. Αυτό το πεδίο, εξηγεί ο Μαχαρίσι, δομεί την πηγή των πάντων στο σύμπαν, όλες οι μορφές και τα φαινόμενα της δημιουργίας δεν είναι τίποτε άλλο παρά κύματα στον ωκεανό του Είναι.
Ο Μαχαρίσι, επιπλέον, μας παρέχει μια τεχνική για το βίωμα αυτού του εσώτερου πεδίου της ζωής. Αυτή είναι η τεχνική του Υπερβατικού Διαλογισμού - απλή, φυσική και αβίαστη. Όταν εμείς ασκούμε αυτή την τεχνική, η νοητική δραστηριότητα κατασταλάζει αβίαστα προς τα έσω, ο νους κινείται πέρα (υπερβαίνει) από τη διαδικασία της σκέψης και επεκτείνεται στον ωκεανό της καθαρής συνειδητότητας που βρίσκεται μέσα του - τον Εαυτό. Αυθόρμητα το σώμα κατασταλάζει σε μια μοναδική βαθιά κατάσταση ανάπαυσης, διαλύοντας το στρες και επαναφέροντας την ισορροπία της φυσιολογίας.
Αυτή η κατάσταση αποδείχθηκε ότι είναι μια τέταρτη κύρια κατάσταση συνειδητότητας, διαφορετική από την εγρήγορση, το όνειρο και τον βαθύ ύπνο. Ο Μαχαρίσι την ονόμασε Υπερβατική Συνειδητότητα και εξηγεί ότι η τακτική άσκηση της τεχνικής του Υπερβατικού Διαλογισμού -που σημαίνει η τακτική εμπειρία αυτής της τέταρτης κατάστασης- είναι το κλειδί για την ανάπτυξη των λανθανουσών εσωτερικών δυνατοτήτων καθώς και των ανώτερων καταστάσεων συνειδητότητας.
Στα πάνω από 40 έτη, εκατοντάδες επιστημονικές μελέτες το έχουν φέρει αυτό προς τα έξω - τεκμηριώνοντας την αύξηση της διάνοιας και της δημιουργικότητας, την ισορροπημένη προσωπική ανάπτυξη, τη βελτίωση της υγείας, τη βελτίωση των σχέσεων, ακόμη και τη μεγαλύτερη αρμονία και ειρήνη στο γύρω περιβάλλον.
Διαβάστε επίσης:
