Η ψευδαίσθηση του σώματος και του νου είναι εξαιρετικά ισχυρή και δεν μας επιτρέπει να βιώσουμε αυτές τις εσωτερικές ιδιότητες που είναι η βάση της εσώτερης φύσης μας. Η μοναδική ατομική και συλλογική σωτηρία μας από την άγνοια, το φόβο και τους επακόλουθους αμυντικούς μηχανισμούς, είναι να θυμηθούμε και να ευθυγραμμιστούμε με την αληθινή θεϊκή φύση μας εδώ στη φυσική διάσταση.
Ποια είναι κάποια από αυτά τα εσωτερικά χαρακτηριστικά;
1) Η πρώτη αμετάβλητη όψη ή ιδιότητα του εσώτερου Είναι μας είναι η αδιαμφισβήτητη αξία.
Ο καθένας από μας αξίζει αγάπη και σεβασμό όπως είμαστε, χωρίς κάποιες προϋποθέσεις ή εξωτερικούς παράγοντες, όπως επιτυχία, χρήματα, αποτελέσματα, τελειότητα, σύγκριση με τους άλλους ή ακόμη και ηθική συμπεριφορά. Σαν θεϊκή ουσία, που εκφραζόμαστε προσωρινά μέσα από αυτό το σώμα και το νου, αξίζουμε αγάπη και σεβασμό.
Ακριβώς όπως αξίζει αγάπη και σεβασμό ένα μωράκι, που δεν μπορεί να κάνει τίποτα εκτός από το να κλαίει και να κάνει κακά του, έτσι είναι και όλοι οι άλλοι άνθρωποι. Οι άνθρωποι σε κώμα αξίζουν αγάπη και σεβασμό, απλώς λόγω της ουσίας τους, παρόλο που δεν μπορούν να προσφέρουν τίποτα σε κανέναν. Πάνω σ’ αυτή την ουσία μέσα σε όλους μας βασίζεται το δικαίωμά μας στην αγάπη και το σεβασμό. Αυτή είναι αμετάβλητη, δεδομένη και δεν μπορεί να αυξηθεί ή να μειωθεί με ό,τι έχουμε ή κάνουμε ή με το τι νομίζουν, λένε ή κάνουν οι άλλοι.
2) Η δεύτερη αμετάβλητη όψη του εσώτερου Είναι μας είναι η ασφάλεια.
Η ασφάλειά μας σχετίζεται με τη μη φυσική αθάνατη φύση μας ως συνειδητότητα. Η συνειδητότητα δεν μπορεί να καεί, να μαχαιρωθεί, να πέσει θύμα ληστείας, να μειωθεί, να σκοτωθεί ή να τραυματιστεί με οποιοδήποτε τρόπο. Είναι σαν το νερό, που όταν περνάς ένα μαχαίρι μέσα του, ανταποκρίνεται και μετά επιστρέφει στην αρχική του κατάσταση. Η αιώνια, μη φυσική, φύση μας είναι η βάση της αμετάβλητης ασφάλειάς μας.
3) Η τρίτη αμετάβλητη όψη του εσώτερου εαυτού μας είναι η ελευθερία.
Είμαστε πάντοτε ελεύθεροι να επιλέξουμε πώς θα ανταποκριθούμε σε καταστάσεις, σε ανάγκες, στις προσκολλήσεις, τους φόβους, τις συνήθειές μας και τις απαιτήσεις των άλλων. Συνήθως, δεν βιώνουμε αυτή την ελευθερία, επειδή ελεγχόμαστε από τους παιδικούς προγραμματισμούς μας και τους φόβους, τις προσκολλήσεις και τις συνήθειες.
Το κλειδί προς την ελευθερία μας είναι η εσωτερική μας ικανοποίηση. Χάνουμε την ελευθερία μας, όταν χρειαζόμαστε κάτι. Οι άλλοι δεν μπορούν να μας ελέγχουν, αν δεν χρειαζόμαστε τίποτα απ’ αυτούς. Συνήθως, χάνουμε την ελευθερία μας επειδή φοβόμαστε να κάνουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε ή επειδή είμαστε προσκολλημένοι σε κάποια ανάγκη που μας ελέγχει και μας αναγκάζει να κάνουμε κάτι που συνειδητά προτιμούμε να μην κάνουμε, όπως να καπνίζουμε ή να τρώμε κάποιες τροφές. Χάνουμε την ελευθερία μας όταν χρειαζόμαστε την αποδοχή, την έγκριση, την αγάπη και την επιβεβαίωση των άλλων, ή όταν φοβόμαστε τη σύγκρουση.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, έχουμε ανταλλάξει την ελευθερία μας με κάποια μορφή ασφάλειας ή αξίας. Είμαστε πάντοτε ελεύθεροι να επιλέξουμε κάτι άλλο, όσο μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι από τους φόβους, τις ανάγκες, τις προσκολλήσεις και τις συνήθειές μας.
*Απόσπασμα από υπό έκδοση βιβλίο του Ρόμπερτ Νατζέμυ για την Ελεύθερη Βούληση
Διαβάστε επίσης:
