Όταν συγχωρείς κάποιον, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού σου, παραδέχεσαι ότι το παρελθόν τελείωσε. Κανείς δεν μπορεί να αλλάξει ό,τι έχει γίνει.
Όταν αρνείσαι να συγχωρέσεις κάποιον, δεν ζεις στο παρόν. Μένεις προσκολλημένος σε ένα ανύπαρκτο παρελθόν και βασανίζεις τον εαυτό σου με την ίδια σου τη σκέψη.
Η σκέψη που εστιάζεται στο παρόν σού επιτρέπει να συγχωρείς τους πάντες και τα πάντα, και αυτό σε αφήνει ελεύθερο να ζήσεις όπως σου αξίζει.
Αν το παρελθόν σου ήταν οδυνηρό, μια έλλειψη συγχώρεσης θα κάνει εξίσου οδυνηρό και το παρόν σου. Δεν έχει σημασία τι σου συνέβη και πόσο τρομερό ήταν. Μπορείς να μάθεις πολλά από το παρελθόν σου, αλλά δεν είναι ανάγκη να υποφέρεις εξαιτίας του.
Ο μόνος τρόπος για να είσαι ευτυχισμένος τώρα είναι να τους συγχωρέσεις όλους και να ζήσεις περισσότερο στο παρόν. Η συγχώρεση απορρέει από έναν τρόπο σκέψης που εστιάζεται στο παρόν.
*Από το βιβλίο "Μην το σκέφτεσαι... Ζήσε!", Ρίτσαρντ Κάρλσον, Εκδ. Καστανιώτη
Διαβάστε επίσης: