Ο φόβος είναι ένα πολύ έντονο συναίσθημα και παράγει μια δυνατή ενέργεια που μας δυσκολεύει και ουσιαστικά μας εμποδίζει να ζούμε. Αν προσπαθήσουμε να τον πολεμήσουμε ή να φύγουμε μακριά του, θα διαπιστώσουμε ότι αυτός μας ακολουθεί και αυτό συμβαίνει επειδή συνδεόμαστε μαζί του με έναν περίεργο τρόπο.
Όσο περισσότερο τον τρέφαμε και τον τρέφουμε με την ίδια μας τη σκέψη, με εικόνες και φοβικά συναισθήματα, τόσο περισσότερη δύναμη του δίνουμε και τόσο περισσότερο χώρο καταλαμβάνει στη ζωή μας. Και αυτός ο μικρός σπόρος καταλήγει μετά από λίγο καιρό, αντλώντας από μας όλη την ενέργεια και τη διάθεση για ζωή, να γίνει κάτι τεράστιο, σαρκοβόρο και ψυχοφάγο.
Οι φόβοι δημιουργούνται από εμάς τους ίδιους και αυτός είναι ο μηχανισμός υλοποίησής τους. Αν λέμε συνέχεια ότι φοβόμαστε αυτό ή εκείνο, τότε είναι σαν να προκαταβάλλουμε τον εαυτό μας να φοβάται συνέχεια επιτρέποντας στους φόβους μας να μας εξουσιάζουν και να κυριαρχούν στη ζωή μας.
Αν αρχίσουμε να δουλεύουμε πάνω στους φόβους μας και στρέψουμε την προσοχή μας σε αυτούς, τους ενισχύουμε περισσότερο γιατί τους δίνουμε ενέργεια για να τραφούν. Αυτό που χρειάζεται να δούμε είναι πώς μπορούμε να φέρουμε την αγάπη στη ζωή μας.
Ο φόβος είναι σαν το σκοτάδι. Αν βρισκόμαστε κάπου όπου επικρατεί απόλυτο σκοτάδι, το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε για να φύγει, είναι να ανάψουμε το φως. Δεν ασχολούμαστε με το σκοτάδι αλλά με το φως. Φέρνουμε το φως στη ζωή μας. Και σ’ αυτήν την περίπτωση το φως είναι η Αγάπη.
Αν δεν αντιμετωπίζουμε το φόβο σαν αρρώστια ή σαν αδηφάγο τέρας που θέλει να μας εξουσιάσει, αλλά σαν σύμπτωμα που έρχεται να μας αφυπνίσει και να μας επισημάνει ότι δεν πρέπει να χαραμίζουμε τη ζωή και τα όνειρά μας, τότε θα μπορέσουμε να συνειδητοποιήσουμε τι δεν πάει καλά με μας και να δούμε τι είναι αυτό που ουσιαστικά μας απομακρύνει από την αγάπη.
Την ίδια την ενέργεια που θα χρησιμοποιούσαμε για να πολεμήσουμε και να διώξουμε τους φόβους μας μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε για να νιώσουμε την αγάπη μέσα μας και γύρω μας.
Διαβάστε επίσης:
