Η κάθε θρησκεία είχε διαφορετική πορεία στους αιώνες που ακολούθησαν: στο βουδισμό επιβλήθηκαν κάποιοι κανόνες και απαγορεύσεις, στο χριστιανισμό έγιναν μεγαλύτερες αλλαγές που οδήγησαν ακόμα και σε εξόντωση των "άπιστων ειδωλολατρών", ενώ ο μουσουλμανισμός εξαρχής είχε ως σκοπό την ένωση της Αραβίας υπό ένα θρησκευτικό κράτος, το Ισλάμ.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι ο βουδισμός ποτέ δεν έγινε επιθετικός και δεν χρησιμοποιήθηκε ως μέσο υποταγής και κυριαρχίας, αν και ακόμα και εκεί θα βρει κανείς μικρά κινήματα βουδιστικού εθνικισμού που δρουν μεμονωμένα ανά περιόδους. Οι δύο θρησκείες που έχουν στο ιστορικό τους τις περισσότερες και πιο βίαιες πολεμικές συγκρούσεις είναι ο χριστιανισμός και ο μουσουλμανισμός.
Η κύρια αιτία που οι θρησκείες ξέφυγαν από την αυθεντική διδασκαλία τους είναι η εσωτερίκευση. Όταν διδάσκεις κάτι σε κάποιον, η διδασκαλία θα περάσει από τα φίλτρα του αποδέκτη. Από τη στιγμή που οι αποδέκτες των διδασκαλιών ήταν άνθρωποι στους οποίους κυριαρχούσε το Εγώ, ήταν αναπόφευκτο να μην κατανοήσουν τι ακριβώς εννοούσαν οι δάσκαλοί τους. Έτσι χρησιμοποίησαν αυτές τις διδασκαλίες διαστρεβλώνοντας κάποια νοήματα και λέξεις (όπως τη λέξη "θεός"), ανάγοντάς τα στα φίλτρα του Εγώ που αναζητάει τον έλεγχο και την κυριαρχία αφού διακατέχεται από το φόβο.
Το γεγονός ότι ο Βούδας έζησε μέχρι τα 80 του και είχε όλο τον απαραίτητο χρόνο για να εξηγήσει αναλυτικά αυτά που είχε κατανοήσει, ίσως αιτιολογεί εν μέρει γιατί ο βουδισμός έχει παραμείνει πιο κοντά στη διδασκαλία του Βούδα σε αντίθεση με τις άλλες δύο μεγάλες θρησκείες. Ο Μωάμεθ, ο οποίος θεωρείται από τους μουσουλμάνους ο μοναδικός αληθινός προφήτης, ήταν διπλωμάτης και στρατιωτικός ηγέτης και όχι πνευματικός δάσκαλος (είχε διατάξει μάλιστα και την εξολόθρευση εβραϊκών φυλών ισχυριζόμενος ότι δέχτηκε "θεϊκή εντολή"). Ο Χριστός από την άλλη, αν και δίδασκε για την ύπαρξη και την αυτογνωσία, πέθανε νέος, αφήνοντας έτσι χώρο για παρερμηνείες και εκμετάλλευση των λόγων του.
Σήμερα, αν δούμε λίγο τη μορφή και τον τρόπο λειτουργίας των θρησκειών, δεν μοιάζουν σε τίποτα με σχολές αυτογνωσίας ή μελέτης της φύσης της ύπαρξης. Έχουν απομακρυνθεί από την πρωταρχική σημασία της διδασκαλίας της αγάπης, της υπέρβασης του Εγώ και της ένωσης με το Όλο. Οι εκπρόσωποί τους εμπλέκονται στην πολιτική, τη γεωστρατηγική, ακόμα και την κερδοσκοπία, ενώ πολλές φορές στους λόγους τους αναδεικνύεται ο ασυνείδητος προγραμματισμός τους και αντιλήψεις που δεν συνάδουν με την πραγματικότητα (π.χ. στο θέμα της ομοφυλοφιλίας).
Ειδικά το Ισλάμ, μέσα από τους νόμους της Σαρίας, ορίζει ότι οι γυναίκες είναι κατώτερες από τους άντρες, επιτρέπει σε ενήλικους άντρες να παντρεύονται ανήλικα κορίτσια που δεν έχουν καν συμπληρώσει τα 10 χρόνια, προτρέπει τους πιστούς να τρομοκρατούν και να εξοντώνουν τους "άπιστους" μέχρι να κυριαρχήσουν σε όλες τις χώρες με τη βία, κ.ά. Η Σαρία, όπως όλα τα αντιδημοκρατικά συστήματα, είναι ένα καταπιεστικό και βίαιο κοινωνικό σύστημα, που κάτω από τον μανδύα της θρησκευτικότητας επιδιώκει να επιβληθεί εξοντώνοντας όποιον έχει διαφορετική άποψη.
Για να συμβάλλει λοιπόν κάτι στην πνευματική αφύπνιση πρέπει να τηρεί τουλάχιστον δύο όρους: να καλύπτει σε επίπεδο κατανόησης το θέμα της αυτογνωσίας και να ωθεί στην πρακτική εφαρμογή ώστε να επέλθει η βίωση του "τι πραγματικά είμαι". Χωρίς αυτά τα στοιχεία, όποιους κανόνες, συνήθειες, παραδόσεις, ήθη και έθιμα και αν ακολουθήσει κανείς, δεν πρόκειται ποτέ να κατανοήσει πώς λειτουργεί το σύστημά του, ούτε να υπερβεί τον προγραμματισμό του.
Στην εποχή μας ευτυχώς οι συνειδητές διδασκαλίες υπάρχουν ακόμα και μάλιστα αναγνωρίζονται όλο και περισσότερο όσο περνάνε τα χρόνια. Μακριά από τις θρησκείες, τα δόγματα και τους κανόνες, άνθρωποι σαν τον Νισαργκαντάττα, τον Ραμάνα Μαχάρσι, τον Έκχαρτ Τόλλε, τον Μούτζι, τον Αντυασάντι, τον Ρούπερτ Σπάιρα και άλλους, δίδαξαν και διδάσκουν πώς μπορεί κανείς να γνωρίσει τον αληθινό του εαυτό και να απαλλαγεί από το βάρος των συμπτωμάτων που δημιουργεί η άγνοια για το τι είμαστε.
Νίκος Μπάτρας
Διαχειριστής www.aytepignosi.com
Διαβάστε επίσης:
