Αν μια κριτική δεν επενδυθεί από τον αποδέκτη της με την αίσθηση του εαυτού, δεν θα γίνει αντιληπτή ως μια αλήθεια. Αν ο αποδέκτης εντοπίσει στην κριτική τον εαυτό του (και πει "εγώ είμαι αυτός στον οποίο αναφέρεται η κριτική"), τότε η κριτική γίνεται κομμάτι της πραγματικότητάς του.
Οι συμπεριφορές των σωμάτων δεν προέρχονται από κάποιον εγωικό εαυτό. Αυτό που ονομάζουμε "συμπεριφορές" είναι απλώς οι κινήσεις των σωμάτων. Είναι η ενέργεια που αλλάζει μορφές και εκφράζεται ή μεταβιβάζεται - με λόγια ή χωρίς.
Η αίσθηση του εγωικού εαυτού γεννιέται από την προσωποποίηση των συμπεριφορών και την κριτική. Το «εσύ» στο «εσύ που κάνεις κάτι είσαι κάπως», είναι προϊόν των σκέψεων και περνάει από τον νου του κριτή στον νου του κρινόμενου μέσω του λόγου. Είναι σαν ένας νοητικός ιός.
Ο εγωικός εαυτός δεν γεννιέται όπως το σώμα. Είναι προϊόν της φαντασίας που αποτελείται από σκέψεις ("είμαι αυτός, είμαι έτσι"). Οι εγωικοί εαυτοί, με τους ρόλους και τις ταυτότητες, δημιουργούνται μέσα από τις αλληλεπιδράσεις με τα άλλα σώματα και εισχωρούν στον νου των καινούργιων ανθρώπων, των παιδιών, από τις προβολές των παλαιότερων.
Όταν ο νους των γονιών και των υπολοίπων ανθρώπων που βρίσκονται στο περιβάλλον ενός παιδιού, κυριαρχείται από την πεποίθηση ότι ένα σώμα δεν είναι απλώς σώμα, αλλά υπάρχει "κάποιος" που το λειτουργεί και το ελέγχει, ο προγραμματισμός των εγκεφάλων των καινούργιων ανθρώπων θα αναπτυχθεί προς αυτή την κατεύθυνση. Έτσι περνάει από γενιά σε γενιά ο νοητικός ιός που λέει ότι πέρα από τα σώματα που λειτουργούν, υπάρχουν ταυτότητες και ρόλοι που πρέπει να παιχτούν από τα σώματα για να εξασφαλίσουν την ασφάλεια και την αποδοχή.
Στη συνέχεια αναπτύσσονται οι αντίστοιχες στάσεις, που κάνουν τους ανθρώπους να νιώθουν μειονεκτικά, να καταπιέζουν την έκφρασή τους, να βάζουν τις επιθυμίες των άλλων πάνω από τις δικές τους ανάγκες, να νιώθουν ένοχοι όταν σκέφτονται να κάνουν κάτι που τους αρέσει, κ.ο.κ.
Όλα αυτά τα συμπτώματα προέρχονται από τη θεμελιώδη ψευδαίσθηση ότι μια συμπεριφορά δεν είναι κάτι που προέρχεται από ένα σώμα, αλλά είναι κάτι καλό ή κακό, σωστό ή λάθος, ανάλογα με τον φανταστικό εγωικό εαυτό που κρύβεται πίσω ή μέσα στο σώμα. Η αναγνώριση αυτής της ψευδαίσθησης, ότι δήθεν πίσω από τις συμπεριφορές υπάρχει ένας εγωικός εαυτός -ένα άτομο-, είναι μια από τις βασικές συνειδητοποιήσεις στην πορεία της πνευματικής αφύπνισης και της αυτογνωσίας.
Νίκος Μπάτρας
Διαχειριστής www.aytepignosi.com
Διαβάστε επίσης:
