Πολλοί άνθρωποι που ξεκινάνε να κάνουν διαλογισμό νιώθουν κάποια δυσάρεστα συναισθήματα, όπως φόβο. Εκπλήσσονται από αυτό το γεγονός, γιατί περίμεναν ότι ο διαλογισμός θα τους χαλάρωνε. Αλλά είναι πιθανό σε μερικούς ο διαλογισμός να βοηθήσει να έρθουν στο φως της επίγνωσης πολλά από τα καταπιεσμένα συναισθήματα του παρελθόντος.
Μπορεί να δημιουργηθεί μάλιστα η εντύπωση ότι ο διαλογισμός δεν είναι πετυχημένος, επειδή νιώθουμε κάποια δυσάρεστα συναισθήματα ή εντάσεις στο σώμα. Αλλά συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Ο διαλογισμός είναι πετυχημένος όταν βοηθάμε το σώμα να καθαρίσει από όλα αυτά τα συναισθήματα που είχαν συσσωρευτεί και καταπιεστεί όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Αυτή η αποφυγή και καταπίεση των συναισθημάτων ξεκινάει από πολύ νωρίς, συνήθως κατά την πρώιμη παιδική ηλικία. Κάποια συναισθήματα είναι πολύ επώδυνα για να τα νιώσουμε και γι' αυτό τα καταπιέζουμε. Για να καθαρίσουμε όμως το σώμα, πρέπει να τα νιώσουμε και να τα αφήσουμε να βγουν από τις κρυψώνες τους.
Σε έναν από τους διαλογισμούς που κάνουμε εδώ προσπαθούμε να φανταστούμε ότι η αίσθηση μέσω της οποίας νιώθουμε το σώμα, διογκώνεται και απλώνεται στο χώρο. Κάποιοι νιώθουν πολύ ωραία με αυτή την εμπειρία. Κάποιοι άλλοι όμως όχι. Νιώθουν σαν να χάνουν την αίσθηση του πού βρίσκονται και την ταυτότητά τους. Τότε μπορεί να εμφανιστεί μια ένταση στο σώμα, ως προϊόν του φόβου να αφεθούν εντελώς ελεύθεροι και να νιώσουν, έστω για λίγο, να αποδεσμεύονται από τους περιορισμούς του σώματος.
Μια τέτοια ένταση αποτελεί μια αντίσταση στην αίσθηση της υπέρβασης των περιορισμών του σώματος. Και ένας από τους σκοπούς αυτού του τύπου διαλογισμού είναι να αποκαλυφθούν αυτές οι αντιστάσεις. Πρέπει να είμαστε χαρούμενοι όταν έρχονται στην επιφάνεια και έχουμε την ευκαιρία να τις δούμε. Δεν πρέπει να προσπαθούμε να τις διώξουμε, αλλά να τους επιτρέψουμε να υπάρξουν μέσα στο χώρο της επίγνωσης, που είναι ένας χώρος γεμάτος αγάπη.
Με τον καιρό, η ένταση αυτών των αντιστάσεων θα μειωθεί. Μπορεί όμως να έρθει μια νέα στρώση στην επιφάνεια και εμείς θα επαναλάβουμε την ίδια στάση της απόλυτης αποδοχής και αγάπης.
*Απόσπασμα από ομιλία του Ρούπερτ Σπάιρα.
Μετάφραση: Ν. Μπάτρας
Διαβάστε επίσης:
