Ερώτηση: "Κατά τη διάρκεια της ημέρας νιώθω καλά. Ασχολούμαι με διάφορα πράγματα και η προσοχή μου αποσπάται από διάφορες δραστηριότητες. Όταν όμως πλησιάζει η ώρα του ύπνου το βράδυ, έρχεται στην επιφάνεια ένα δυσάρεστο συναίσθημα και για να το αποφύγω ανοίγω τον υπολογιστή και μπαίνω στο διαδίκτυο. Τι μπορώ να κάνω για να το αντιμετωπίσω;"
Ρούπερτ Σπάιρα: Την ημέρα υπάρχει μια φυσιολογική ροή από σκέψεις, συναισθήματα και αισθήσεις που αποσπούν και απασχολούν την προσοχή μας. Καθώς πλησιάζει το βράδυ, και κυρίως καθώς πλησιάζει η κενότητα του βαθύ ύπνου, οι δραστηριότητες και οι εναλλαγές όλων αυτών των εξωτερικών ερεθισμάτων αρχίζουν να μειώνονται.
Όταν πλέον βραδιάσει, δεν βλέπεις όλα αυτά τα αντικείμενα που έβλεπες κατά τη διάρκεια της ημέρας έξω στο δρόμο, το τηλέφωνο δεν χτυπάει πια, δεν έχεις κάτι να μαγειρέψεις και πλησιάζει η γαλήνη του βαθύ ύπνου. Μεταξύ των αντικειμένων που προηγουμένως σου απασχολούσαν την προσοχή, παρεμβάλλονται μεγαλύτερα κενά διαστήματα. Σ' αυτά τα διαστήματα δεν υπάρχει κάτι έξω από εσένα για να σου αποσπάσει την προσοχή. Τότε είναι που ο νους αρχίζει να νιώθει κάπως άβολα, γιατί δεν βρίσκει κάτι από το οποίο να μπορεί να αντλήσει την ταυτότητά του.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αναδύονται στην επιφάνεια τα καταπιεσμένα συναισθήματα που βρίσκονται στο σώμα - και μπορεί να βρίσκονται εκεί για αρκετά χρόνια. Σε μερικές περιπτώσεις αυτά τα συναισθήματα ωθούν κάποιους να πιουν αλκοόλ ή να αρχίσουν να τρώνε ό,τι βρουν. Ο σκοπός είναι πάντα ο ίδιος: να αποφύγουν να αντιμετωπίσουν τα συναισθήματα.
Η βαθύτερη αίσθηση που κυριαρχεί είναι συνήθως μια αίσθηση ότι κάτι λείπει. Αυτό, στην περίπτωσή σου, μεταφράζεται από τον νου ως μια εντολή που σου λέει να μπεις στο διαδίκτυο. Έτσι, η προσοχή φεύγει από το δυσάρεστο συναίσθημα και κατευθύνεται προς τον νου, ο οποίος είναι πλέον απασχολημένος με όσα βλέπεις στον υπολογιστή σου. Μ' αυτόν τον τρόπο αποφεύγεις να αντιμετωπίσεις το δυσάρεστο συναίσθημα και το συναίσθημα επιστρέφει πάλι στο σώμα, εκεί όπου κρύβεται όλα αυτά τα χρόνια. Μπορεί να νομίζεις ότι το συναίσθημα έφυγε, αλλά όχι. Το συναίσθημα δεν φεύγει. Απλά επιστρέφει στη φωλιά του, μέσα στο σώμα, εκεί όπου ζει τόσα χρόνια.
Ο νους μέσα από αυτή τη συμπεριφορά βγάζει το εξής συμπέρασμα: "Όταν ασχολούμαι με το διαδίκτυο εξαφανίζονται τα δυσάρεστα συναισθήματα". Την επόμενη φορά που εμφανίζεται πάλι το άγχος, πας πάλι στο διαδίκτυο για να απασχολήσεις τον νου - όλες οι εξαρτήσεις σε διάφορες ουσίες αποτελούν διαφορετικές μορφές αυτού του μηχανισμού.
Το πρώτο πράγμα λοιπόν που πρέπει να κάνεις είναι να παρατηρήσεις πώς το δυσάρεστο αυτό συναίσθημα έρχεται στην επιφάνεια όταν αρχίζουν να εμφανίζονται τα κενά μεταξύ των αντικειμένων και των δραστηριοτήτων σου, τότε δηλαδή που βραδιάζει. Παρατήρησε επίσης πώς εμφανίζεται αυτή η αίσθηση ότι "κάτι λείπει" και πώς ακολουθεί η δύναμη που σε ωθεί να στρέψεις την προσοχή σου προς κάποιο αντικείμενο για να αποφύγεις το συναίσθημα.
Εδώ χρειάζεται να έχεις παρατηρητικότητα και τόλμη. Η παρατηρητικότητα είναι για να δεις τον μηχανισμό που μόλις περιγράψαμε. Η τόλμη είναι για να μην υποκύψεις σ' αυτό που σου λέει ο νους σου. Στην πραγματικότητα, δεν ενδιαφέρεσαι για το περιεχόμενο που βλέπεις στο διαδίκτυο. Αυτό που σε ενδιαφέρει είναι να μην νιώσεις το δυσάρεστο συναίσθημα.
Καθώς θα παρατηρήσεις λοιπόν το συναίσθημα να ξανάρχεται, αυτή τη φορά θα το αφήσεις να έρθει και δεν θα το αποφύγεις, όπως σου λέει ο νους σου να κάνεις. Το συναίσθημα θα έρχεται όλο και πιο πολύ στην επιφάνεια και θα γίνεται όλο και πιο έντονο. Τότε είναι που ο νους θα βρει κάθε πιθανή δικαιολογία για να σε πείσει να κάνεις οτιδήποτε άλλο εκτός από το να το παρατηρήσεις και να το νιώσεις συνειδητά. Αν ο νους σου σού πει ότι μπορεί να πάθεις κάτι κακό, ρίσκαρέ το. Δεν πρόκειται όμως να πάθεις τίποτα. Θα είναι μόνο άλλο ένα ψεύτικο επιχείρημα του νου, ένα ψέμα.
Ως επίγνωση που είσαι, δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα. Η επίγνωση δεν μπορεί να ηττηθεί από ένα συναίσθημα. Μόνο η ψεύτικη ταυτότητα του ξεχωριστού εαυτού (το Εγώ) μπορεί να νιώσει ότι κινδυνεύει από ένα δυσάρεστο συναίσθημα. Ο ξεχωριστός εαυτός ξέρει ότι αν συνεχίσεις να αποδέχεσαι αυτά τα συναισθήματα (εσύ, ως επίγνωση), οι μέρες του είναι μετρημένες. Γι' αυτό θα επαναστατήσει και θα προσπαθήσει να σε πείσει να επιστρέψεις στο διαδίκτυο. Μην υποκύψεις. Και μην περιμένεις έτσι απλά το συναίσθημα να έρθει στην επιφάνεια. Προσκάλεσέ το και καλωσόρισέ το.
*Απόσπασμα από μαγνητοσκοπημένη ομιλία του Ρούπερτ Σπάιρα.
Μετάφραση: Νίκος Μπάτρας
Διαβάστε επίσης:
