Ο ψευδής εαυτός είναι πάντα δυστυχισμένος με κάτι. Ακόμα και αν υπάρχει μόνο ένα ζιζάνιο σε ένα χωράφι γεμάτο τριαντάφυλλα, μπορείτε να είστε σίγουροι ότι θα το δει. Επειδή δεν έχει δική του αληθινή ζωή, πρέπει ασταμάτητα να δημιουργεί ερεθιστικές σκέψεις και αισθήματα οποιουδήποτε είδους, προκειμένου να έχει την αίσθηση πως είναι ζωντανός.
Όπως και ο Σίσυφος, ο βασιλιάς της αρχαίας Κορίνθου, ο οποίος είχε καταδικαστεί να ζει στον Άδη σπρώχνοντας ασταμάτητα ένα γιγαντιαίο βράχο μέχρι να τον ανεβάσει σε ένα λόφο, μόνο για να τον δει να πέφτει κάτω ξανά, έτσι και ο ψευδής εαυτός πρέπει να δημιουργεί και να αναδημιουργεί τη ζωή του ξανά και ξανά και ξανά. Είναι γεμάτος απελπισία και φόβο πως αύριο δεν θα έχει κάτι να κάνει, ακόμα και αν αυτό σημαίνει πως πρέπει να υποφέρει, γιατί δεν παρουσιάστηκε ακόμα το επόμενο πράγμα που μπορεί να κάνει. Επομένως, αυτή η ψευδής φύση δεν μπορεί να "υπάρχει" αληθινά μέσα σε τίποτα. Πρέπει ασταμάτητα, τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά, να "κάνει" πράγματα, προκειμένου να έχει την αίσθηση πως ζει.
Η δυσαρέσκεια αποτελεί ένα είδος ψυχικής ηχούς. Πράγματι, η οποιαδήποτε δυστυχία δεν αποτελεί παρά μόνο μια εσωτερική ηχώ, που "αντηχεί" μέσα μας. Όσο δύσκολο και αν φαίνεται να καταλάβεις κάτι τέτοιο, σήμερα ο πόνος φαίνεται αληθινός. Δεν έχει αληθινή ζωή. Πώς είναι δυνατόν κάτι τέτοιο; Να πώς. Αισθανόμαστε τις εσωτερικές εντάσεις και τους πόνους μας σαν αληθινούς, κατά τον τρόπο που μας φαίνεται αληθινός ένας εφιάλτης. Πού πάει όμως ο φόβος όταν ξυπνήσουμε; Δεν υπάρχει πια, γιατί ήταν αληθινός μόνο εφόσον συμμετείχαμε σε ένα κακό όνειρο. Ένα οδυνηρό γεγονός, χωρίς να έχει σημασία εάν συνέβη πριν από είκοσι τέσσερις ώρες ή είκοσι τέσσερα χρόνια, αντηχεί μέσα μας σαν κάποιου είδους ανάμνηση. Όταν ανακαλούμε τον συναισθηματικό "ήχο" του, νιώθουμε άβολα και δυσάρεστα.
Ο ψευδής εαυτός προσπαθεί ασταμάτητα να τραβήξει την προσοχή σας προκειμένου να σας δείξει πως υπάρχει κάτι που λείπει από τη ζωή σας. Ποιος όμως χρειάζεται έναν φίλο που τον ξυπνά μέσα στα μεσάνυχτα για να τον ρωτήσει αν κοιμάται;
Η αίσθηση του ανικανοποίητου και της δυστυχίας, όλες αυτές οι διαφορετικές κούφιες αντηχήσεις, αποτελούν την ίδια τη φύση του ψευδούς εαυτού, με την οποία έχετε ταυτιστεί χωρίς να το γνωρίζετε. Όταν κάτι μέσα σας σάς λέει ότι είστε ολομόναχος, δεν ακούτε τη φύση σας, αλλά τη φωνή της ίδιας της αποξένωσης. Γι' αυτό δεν πρέπει ποτέ να προσπαθείτε να κάνετε κάτι για να ικανοποιήσετε την αίσθηση του ανικανοποίητου, επειδή δεν αφορά στη δική σας έλλειψη ικανοποίησης.
Μη φοβηθείτε αν δεν έχετε κάτι να κάνετε. Αν επιτρέψετε σ' αυτή την εξωτερική ηχώ να ξεθωριάσει, θα εξαφανιστεί - και μαζί της θα εξαφανιστεί ο ψευδής εαυτός σας. Επιλέξτε την ύπαρξη αντί της δράσης και μια μέρα δεν θα υπάρχει πόνος σ' αυτό που κάνετε ή δεν κάνετε, γιατί δεν θα κάνετε πλέον τίποτα για να αποδείξετε στον εαυτό σας πως είστε αληθινοί. Είστε και το γνωρίζετε.
*Από το βιβλίο "Το μυστικό να... μην κολλάς", Guy Finley, εκδ. Αλκυών
Διαβάστε επίσης:
