Είμαι λάτρης αυτού που υπάρχει, όχι επειδή είμαι πνευματικός άνθρωπος, αλλά επειδή το να διαφωνώ με την πραγματικότητα πονάει. Όταν διαφωνώ μαζί της, χάνω μέσα μου. Χάνω την επαφή με το χώρο μέσα μου, που είναι το σπίτι μου.
Υποφέρουμε μόνον όταν πιστεύουμε μια σκέψη που διαφωνεί με αυτό που υπάρχει. Όταν ο νους είναι απόλυτα διαυγής, αυτό που υπάρχει είναι αυτό που θέλουμε. Μπορούμε να καταλάβουμε ότι η πραγματικότητα είναι καλή έτσι όπως είναι, επειδή όταν διαφωνούμε μαζί της βιώνουμε ένταση και μια αίσθηση ματαιότητας. Δε νιώθουμε φυσικοί ή ισορροπημένοι. Όταν σταματήσουμε να αντιστεκόμαστε στην πραγματικότητα, τότε η δράση μας γίνεται απλή, αβίαστη, άφοβη και γεμάτη καλοσύνη.
Αποδοχή της πραγματικότητας σημαίνει, στην ουσία, ότι μπορείς να ενεργείς με τον πιο καλοσυνάτο, τον πιο κατάλληλο και τον πιο αποτελεσματικό τρόπο. Πραγματικότητα για μένα είναι αυτό που είναι αλήθεια. Η αλήθεια είναι ό,τι βρίσκεται μπροστά σου, οτιδήποτε συμβαίνει πραγματικά. Είτε σου αρέσει είτε όχι, τώρα βρέχει. Το "δε θα’ πρεπε να βρέχει" είναι απλώς μια σκέψη. Δεν υπάρχουν "θα 'πρεπε" και "δε θα 'πρεπε" στην πραγματικότητα. Υπάρχουν μόνο σκέψεις τις οποίες επιβάλλουμε σ' αυτήν.
Ο νους είναι σαν το αλφάδι του μαραγκού. Όταν η φυσαλίδα ξεφεύγει προς τη μια πλευρά -"δε θα 'πρεπε να βρέχει"- τότε ξέρουμε ότι ο νους είναι παγιδευμένος στη συλλογιστική του. Όταν η φυσαλίδα είναι στη μέση -"βρέχει"- τότε ξέρουμε ότι η επιφάνεια είναι επίπεδη και ότι ο νους αποδέχεται την πραγματικότητα όπως είναι.
Μια σκέψη είναι ακίνδυνη εκτός κι αν την πιστεύουμε. Αυτό που προκαλεί τον πόνο δεν είναι οι σκέψεις μας, αλλά η προσκόλληση στις σκέψεις μας. Μια σκέψη στην οποία είμαστε προσκολλημένοι, συχνά για πολλά χρόνια, την ονομάζουμε πεποίθηση. Οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν ότι είναι αυτό που οι σκέψεις τους τούς λένε ότι είναι. Οι σκέψεις απλώς εμφανίζονται. Έρχονται από το πουθενά και επιστρέφουν στο τίποτε, σαν σύννεφα που κινούνται στον άδειο ουρανό. Έρχονται για να περάσουν, όχι για να μείνουν. Δεν παραιτούμαι από τις σκέψεις μου - τις αντιμετωπίζω με κατανόηση. Έπειτα παραιτούνται εκείνες από εμένα.
Ο Θεός, όπως χρησιμοποιώ εγώ τη λέξη, είναι ένα άλλο όνομα γι' αυτό που υπάρχει. Ξέρω πάντα την πρόθεση του Θεού: είναι ακριβώς αυτό που υπάρχει την κάθε στιγμή. Όλες οι αποκαλούμενες αλήθειες κάποια στιγμή καταρρέουν. Κάθε αλήθεια είναι διαστρέβλωση αυτού που υπάρχει. Αν ερευνήσουμε, χάνουμε ακόμη και την τελευταία αλήθεια. Κι αυτή η κατάσταση πέρα από όλες τις αλήθειες είναι η αληθινή αποκάλυψη. Αυτό είναι συνειδητοποίηση του Θεού. Καλωσόρισες στο αέναο. Όλα είναι πάντα μια αρχή.
Αυτό που είναι, είναι. Δεν τη διαφεντεύω εγώ αυτή την παράσταση. Δεν ανήκω στον εαυτό μου και δεν ανήκεις στον εαυτό σου. Δεν είμαστε δικοί μας. Είμαστε το "είναι".
*Τα παραπάνω αποτελούν αποσπάσματα από το βιβλίο τής Μπάιρον Κέιτι «Αυτό που υπάρχει... κι εσύ», Εκδόσεις "Δυναμική της επιτυχίας"
Διαβάστε επίσης:
